Σύναξη, Το ανθρώπινο σώμα, τχ. 4 (1982), σσ. 108
Το 4ο τεύχος του περιοδικού Σύναξη έχει ως κύριο θέμα του το ανθρώπινο σώμα. Σε αυτό δημοσιεύονται 3 Δοκίμια που καλύπτουν ορισμένα μόνο καίρια σημεία της πνευματικής εν σώματι ζωής και που συμβάλλουν στην διευκρίνιση, κυρίως, του σημαντικότερου ζητήματος, αυτό της σχέσης σώματος και ψυχής.
Το 1ο Δοκίμιο προέρχεται από την γραφίδα του π. DimitruStaniloae και προσεγγίζει σφαιρικά την έννοια του ανθρώπινου σώματος. Αρχικά αναλύονται τα δομικά στοιχεία του ανθρώπινου σώματος και του εαυτού του ανθρώπου. Στη συνέχεια προσεγγίζεται η σχέση του εαυτού και των σχέσεων με τους άλλους και τον Ύψιστο Εαυτό, τον Χριστό. Τέλος γίνεται μια σύντομη θεολογική προσέγγιση.
Στη συνέχεια ο Μακάριος Σιμωνοπετρίτης εξετάζει την ελληνική, εβραϊκή και χριστιανική αντίληψη για το ανθρώπινο σώμα μέσα από την κριτική που ασκεί στο βιβλίο του ClaudeTresmontant, Δοκίμιο για την ελληνική σκέψη (³1962). Αρχικά παρουσιάζεται ο δυϊσμός της ελληνικής σκέψης για το σώμα και την ψυχή σε σχέση με τον τρόπο σκέψη της Βίβλου. Απέναντι στον δυτικό ιδεαλισμό και την «ανεπάρκεια του βιβλισμού» στο ζήτημα, προτείνει και εκθέτει με συντομία ως απάντηση την ορθόδοξη πατερική θέση.
Ακολουθεί μία Διδαχή που είναι απόσπασμα από το Υπόμνημα εις την προς Γαλάτας του αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου και στο οποίο σχολιάζεται το Γαλ. 5, 16 με τις αναφορές του απ. Παύλου για το σώμα και τη ψυχή.
Το 3ο Δοκίμιο είναι του Δημήτρη Κυριαζή. Σε αυτό καταβάλλεται η προσπάθεια μίας γενικότερης κατανόησης του ανθρώπινου σώματος με βάση τα σύγχρονα δεδομένα της ψυχανάλυσης. Προτείνεται η μελέτη του ανθρώπου ως ενιαία ψυχοσωματική μονάδα εγκαταλείποντας την καρτεσιανή δυαλιστική φιλοσοφία. Στο πλαίσιο αυτό παρουσιάζεται η σχέση εαυτού και σώματος, η ανάπτυξή του, το ιδανικό του εγώ και τα μορφοείδωλα του «συλλογικού εαυτού», ενώ, τέλος, γίνεται και σύντομη θεολογική προσέγγιση του όλου θέματος.
Πρόσθετη συμβολή στην όλη προβληματική του εξεταζόμενου θέματος αποτελούν τα μικρότερα σε έκταση κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στον Ορθόδοξο κόσμο. Αυτά φωτίζουν με διαφορετικό τρόπο το θέμα και την κατανόησή του και χωρίζονται σε δύο ομάδες. Η πρώτη αναφέρεται στα άγια λείψανα και αποτελείται από παρουσίαση θαυμάτων αγίων, μια συνέντευξη του π. Αθανάσιου Γιέφτιτς για τα αγ. λείψανα και την θεολογία τους, ένα απόσπασμα από το Αρχιπέλαγος του Ηλ. Βενέζη, ενώ με μια συνέντευξη του π. Συμεών Γρηγοριάτη και ένα κείμενο του Νίκ. Ζία προσεγγίζεται η θέση του σώματος στην ορθόδοξη αγιογραφία. Η προβληματική εμπλουτίζεται με μικρότερα κείμενα του Γέροντα Ιωσήφ, του Ηγουμ. της μ. Σταυρονικήτα αρχιμ. Βασιλείου και των π. Γρηγόριου αγιορείτη, Ανδ. Καλαντζή, Αν. Αρβανίτη και Κ. Καμαριάρη.
Η δεύτερη ομάδα κειμένων προσεγγίζει με θεολογικό τρόπο το οξύ κοινωνικό, αλλά και πνευματικό πρόβλημα της ιατρικής περίθαλψης μέσα από το καταστατικό ενός νοσοκομείου του 12ου αι. και μέσα από μια συζήτηση του Ηγουμ. της μ. Σταυρονικήτα με γιατρούς και φοιτητές ιατρικής στην Αθήνα.
Τέλος, ακολουθούν οι μόνιμες στήλες του περιοδικού: Διάλογος με τους αναγνώστες, Το βιβλίο –που αποτελεί παρουσίαση και σχολιασμό ενός βιβλίου σχετικού με το κύριο θέμα του περιοδικού– και, τέλος, οι Σελίδες διδαχής –με θέμα την Μεταμόρφωση του Κυρίου.