Σύναξη, Μνήμη, κενά και καινά στο τραγούδι, τχ. 95 (2005), σσ. 110.
Το 95ο τεύχος της Σύναξης είναι αφιερωμένο στο τραγούδι. Το αίτημα για παραδοσιακότητα, η θέση της δημιουργίας τραγουδιών στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο πολιτισμό, τα κριτήρια που διακρίνουν το αυθεντικό από το νόθο, το ημεδαπό από το ξένο είναι μερικοί από τους προβληματισμούς που θέτουν τα κείμενα του αφιερώματος.
Το πρώτο κείμενο του τεύχους είναι μια εκτενής μελέτη του Γ. Μπλάθρα για το λαϊκό τραγούδι και για τον εκκλησιαστικό ύμνο. Στη μελέτη του ψάχνει συγκλίσεις και αποκλίσεις ανάμεσα στα δύο, σχολιάζει την έννοια της λαϊκότητας και στα δύο και προσπαθεί να αναδείξει την θέση του τραγουδιού στη ζωή του λαού και του εκκλησιαστικού σώματος.
Στο δεύτερο κείμενο ο Λ. Λιάβας προσπαθεί να διακρίνει και να ορίσει τους εξής όρους στο χώρο της μουσικής: παραδοσιακό, δημοτικό, λαϊκό, αυθεντικό, φολκλορικό και έθνικ. Στο ίδιο προβληματισμό έρχεται να προστεθεί και το κείμενο του Β. Τζαβάρα ο οποίος εξετάζει την περιπέτεια των όρων γνήσιο και αυθεντικό μέσα στο τρόπο δημιουργίας, παραγωγής και αναπαραγωγής της μουσικής στην χώρα μας τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Ο Ν. Μποζίνης στο κείμενο που ακολουθεί καταπιάνεται με την ιστορία αυτού που ονομάζει σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Εκκινεί από την δεκαετία του 50 και τα μισά του 60 όπου περιγράφει την εμφάνιση της μουσικής ροκ παγκοσμίως και τον αντίκτυπο που είχε αυτή η μουσική στον ελληνικό χώρο. Μετά από το κενό της δικτατορικής επταετίας συνεχίζει την περιδιάβαση του στα ρεύματα της σύγχρονης μουσικής από την μεταπολίτευση μέχρι τις μέρες μας. Η ανάλυση του συνδυάζει την εξέλιξη και τους μετασχηματισμούς των μουσικών ειδών με την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας, των κοινωνικών ιδεολογιών και νοοτροπιών.
Πέμπτο κατά σειρά κείμενο του αφιερώματος είναι το κείμενο του Η. Λιαμή, ο οποίος αναφέρεται στο μάθημα της μουσικής στα σχολεία, στα προβλήματα, στις ελλείψεις αλλά και στα προτερήματα ενός τέτοιου μαθήματος στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση.
Το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με δύο ποιήματα του Δ. Κοσμόπουλου, με ένα μικρό σημείωμα του Γ. Ζίγκιρη και με μία μελέτη του Γ. Φίλια που αναφέρεται στην εμμελή ανάγνωση των ευχών της Αγίας Αναφοράς. Ο συγγραφέας ασκεί κριτική στην πρακτική που έχει επικρατήσει να επενδύονται μουσικά τα εμμελή αναγινωσκόμενα τμήματα της Αγίας Αναφοράς.
Εκτός του αφιερώματος η ύλη του τεύχους συμπληρώνεται με κείμενα ποικίλων θεμάτων. Στο τεύχος δημοσιεύεται η εισήγηση του Θ.Παπαθανασίου
στην ολομέλεια του Συνεδρίου του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών για την Παγκόσμια Ιεραποστολή και τον Ευαγγελισμό που πραγματοποιήθηκε το Μάιο του 2005 στον Άγιο Ανδρέα Αττικής. Η εισήγηση διαπραγματεύεται τη θεώρηση της ιεραποστολής ως συμφιλίωση και διακονία που αποτελεί και γενικό θέμα του συνεδρίου. Η τετράδα των προϋποθέσεων που διαπερνά το κείμενο είναι: η βίωση της διαίρεσης ως οδύνης, η προθυμία για συνάντηση με τον άλλον, απροθυμία για υποβάθμιση της θεολογίας και ετοιμότητα για μετάνοια. Επίσης δημοσιεύεται ένα κείμενο του Μ. Μπέγζου που είναι μια μικρή βιογραφία του φιλοσόφου Κώστα Αξελού με αφορμή την ογδοηκοστή επέτειο των γενεθλίων του και ένα κείμενο του Ι. Νικολαίδη για το ποιητικό έργο του ποιητή Τάκη Βαρβιτσιώτη.
Στην στήλη του περιοδικού Σελίδες Διδαχής περιλαμβάνεται ένα κείμενο του Π. Φραγκάκου. Ο συγγραφέας προτείνει ένα μάθημα κατηχήσεως στον εκκλησιαστική πίστη μέσα από την χρησιμοποίηση και τον σχολιασμό ενός τραγουδιού του Ν. Άσιμου που έχει τίτλο Μπαγάσας. Στο συγκεκριμένο τεύχος υπάρχει και η θεματική ενότητα Αναγνώσεις. Το βιβλίο που γίνεται αντικείμενο κριτικής ανάγνωσης είναι το βιβλίο του αμερικάνου φιλοσόφου Τζών Ρώλς (JohnRawls), Ο πολιτικός φιλελευθερισμός. Ο πρώτος αναγνώστης είναι ο Ν. Κοκοσαλάκης. Στο κείμενο του πρώτα περιγράφει συνοπτικά το εγχείρημα του Ρώλς στο συγκεκριμένο βιβλίο εστιάζοντας σε συγκεκριμένες έννοιες της θεωρίας του Ρωλς και στα κεντρικά ερωτήματα που θέτει. Έπειτα αναπτύσσει λίγο παραπάνω το θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας όπως απορρέει από τον πολιτικό φιλελευθερισμό του Ρώλς και τέλος επισημαίνει κάποια προβλήματα της πολιτικής φιλοσοφίας του Ρώλς που ανακύπτουν από κοινωνιολογική σκοπιά. Ο δεύτερος αναγνώστης είναι ο Κ. Παπαγεωργίου ο οποίος μας επικεντρώνει στην σχέση πολιτικής και θρησκείας και υπό το πρίσμα αυτής της σχέσης προσφέρει μία ουσιαστική περιγραφή της θεωρίας του Ρώλς. Εξηγεί την έννοια του έλλογου πλουραλισμού και την συγκεκριμένη αντίληψη δικαιοσύνης που επιλέγει ο Ρώλς. Επίσης διαφωτίζει την χρήση της ιδέας του ευλόγου που υπάρχει στον πολιτικό φιλελευθερισμό και η οποία συγκροτεί και την έννοια του δημοσίου λόγου. Τέλος αναφέρεται στην αμερικάνικη συνταγματική εμπειρία, μια εμπειρία την οποία έχει πρωτίστως υπόψιν του ο Ρώλς.
Το τεύχος ολοκληρώνεται με τις μόνιμες στήλες του Ο Ορθόδοξος Κόσμος, Διάλογος με τους αναγνώστες και Το Βιβλίο.