Το τεύχος Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 1979 είναι το 1ο τχ. του 1ου τόμ. της νέας σειράς του Δελτίου Βιβλικών Μελετών. Σε αυτό δημοσιεύονται εννέα (9) άρθρα.
Ο Σ. Αγουρίδης επιχειρεί μια βιβλική θεώρηση της Ορθόδοξης λατρείας και πνευματικότητας, προκειμένου να παρουσιάσει τις προεκτάσεις των Ορθόδοξων βιβλικών ερμηνευτικών αρχών στους δύο αυτούς χώρους.
Ο N. Neageαναλύει τη μόνιμη σπουδαιότητα που έχει η Π.Δ. και η θεολογία της για την Εκκλησία και τον κόσμο και ιδιαίτερα σε μια σειρά θεμάτων κοινωνικών, πολιτικών, διαθρησκειακού και διαπολιτισμικού διαλόγου.
Ο C. Westermann αναλύει τον τρόπο με τον οποίο η Π.Δ. μιλάει περί Θεού, δηλαδή περί του όλου. Ο τρόπος που μιλάει είναι τα τρία μέρη του κανόνα: τα ιστορικά βιβλία, μιλούν για την ιστορία. Στα προφητικά βιβλία βρίσκεται ο εξαγγελλόμενος λόγος που εισδύει στο εκτιθέμενο στα ιστορικά βιβλία γεγονός και υποδεικνύει το μέλλον του. Τέλος, στα Αγιόγραφα βιβλία περιλαμβάνεται η δοξολογία ή ο θρήνος στο εκτιθέμενο στα ιστορικά βιβλία γεγονός.
Ο E. Trocmé καταθέτει τις σκέψεις του σε μια σειρά θεμάτων που απασχολούν τον σύγχρονο βιβλικό επιστήμονα. Στο πλαίσιο αυτό καταπιάνεται με θέματα όπως το ζήτημα της βιβλικής εξήγησης και του ρόλου της, το ζήτημα της θεώρησης του Χριστιανισμού ως αποκάλυψη ή ενσάρκωση, την ιστορικο-κριτική μέθοδο ως μέθοδο και τη σχέση της με την ερμηνευτική.
Ο X. Léon-Dufourπροχωρεί σε μια εξηγητική εξέταση του θέματος της απολυτρωτικής σημασίας του θανάτου του Ιησού, αναλύοντας τρεις θεμελιώδεις ερμηνείες από τις οποίες αναπτύχθηκαν οι υπόλοιπες που παρουσιάζονται μέσα στην Κ.Δ..
Ο O. Cullmannαναδεικνύει το θέμα της προσευχής στον απ. Παύλο και την στενή σχέση της με τη θεολογία του και την συνολική του δράση. Στο πλαίσιο αυτό αρχικά παρουσιάζει τον ρόλο που έχει για τον Παύλο η εξάσκηση της προσευχής και στη συνέχεια αναλύει την αντίληψη που έχει ο απόστολος περί προσευχής, με βάση κυρίως τον τρόπο που αναπτύσσει την αντίληψη αυτή στο Ρωμ. 8,12-30.
Ο J. deWaardασχολείται με το ζήτημα της μετάφρασης της Κ.Δ. στα νέα ελληνικά και το πρόβλημα των σημιτισμών της Κ.Δ. που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στη μεταφραστική διαδικασία.
Ο Α. Αποστόλου διερευνά το κατά πόσο ο Ιουστίνος γνώριζε το τέταρτο ευαγγέλιο και το κατά πόσο έκανε χρήση του συγκεκριμένου ευαγγελίου στην ανάπτυξη των ιδεών του για τον Λόγο. Στο πλαίσιο αυτό ο συγγραφέας επικεντρώνει το ενδιαφέρον του κυρίως στη χρήση του όρου Λόγος και το παράλληλο νόημα που εμφανίζεται στους δύο συγγραφείς.
Ο πρεσβ. Κ. Ν. Παπαδόπουλος αναφέρεται στην σημασία της λέξεως «ακρασία» του Α΄ Κορ. 7,5, το οποίο μεταφράζεται ως «αδυναμία». Ο συγγραφέας, αφού αναλύει τη συνάφεια του χωρίου και το νόημά του, προτείνει την απόδοσή της ως «έλλειψη».
Ακολουθεί νεκρολογία του Ph. Vielhauer, στην οποία παρουσιάζονται ο βίος, η επιστημονική καριέρα και το επιστημονικό έργο του, με ιδιαίτερη αναφορά στην επιστημονική συμβολή του για τις Πράξεις των Αποστόλων.