Δελτίο Βιβλικών Μελετών, τόμ. 10, Ιούλιος – Δεκέμβριος 1991, έτ. 20, σσ. 64
Το τεύχος Ιουλίου – Δεκεμβρίου 1991 του Δελτίου Βιβλικών Μελετών περιέχει πέντε (5) άρθρα.
Ο π. Σ. Μαυροφίδης θίγει το ζήτημα της διορθωτικής και της ερμηνευτικής μετάφρασης της εβραϊκής Βίβλου, όσον αφορά μερικά «σκοτεινά κείμενα» που δεν είναι εύκολο κατανοήσιμα εξαιτίας της εβραϊκής γλώσσας που χρησιμοποιούν. Το θέμα το παρουσιάζει αναφερόμενος αφενός στο διορθωτικό μένος που είχαν στο παρελθόν ορισμένοι βιβλικοί επιστήμονες και αφετέρου στο αντιδιορθωτικό μένος που επιδεικνύουν σήμερα ορισμένοι βιβλικοί ερευνητές, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην Σχολή της Ρώμης. Τέλος, αναφέρει την «έντιμη» λύση που προτείνουν ορισμένοι βιβλιστές, δηλαδή στο να αφήνει ο μεταφραστής κενά διαστήματα με αποσιωπητικά κάθε φορά που θα συναντά ένα σοβαρά διαταραγμένο κείμενο.
Ο Δ. Πασσάκος προσφέρει μια σύντομη εισαγωγή στην Κοινωνιολογική Ερμηνεία της Κ.Δ.. Αυτό το πραγματοποιεί παρουσιάζοντας το πώς ξεκίνησε αυτή η καινούργια ερμηνευτική μέθοδος στη Δύση, γιατί συνειδητοποιήθηκε η ανάγκη της, ποιες γνωστικές περιοχές της Κοινωνιολογίας χρησιμοποιήθηκαν από διάφορους ερευνητές, τις κυριότερες προσεγγίσεις για την εφαρμογή της κοινωνιολογικής ερμηνείας στην Κ.Δ., τις κριτικές που ξεσήκωσε και τέλος την αναγκαιότητα της χρησιμοποίησης αυτής της μεθόδου στην ερμηνεία των ιερών κειμένων.
Ο D. Adamo εξετάζει τη σημασία του εβραϊκού όρου ruach που σημαίνει άνεμος, αναπνοή, αέρας ή πνεύμα. Ο συγγραφές παρουσιάζει της χρήσης του όρου ως ανέμου, ως αναπνοής, ως ζωντανής δύναμης, ως ανεξάρτητου πνεύματος, ως αισθήματος και τέλος ως της θελήσεως του ανθρώπου.
Ο Ν. Πριμέντας επιχειρεί να αποδώσει τη πραγματική σημασία του Ιω. 19,23 για τον άρραφο χιτώνα του Ιησού. Στο πλαίσιο αυτό προχώρησε σε μια ενδελεχή μελέτη του χιτώνα και στην αναζήτηση της πιθανής τεχνικής κατασκευής του, ώστε να εμβαθύνει στην περιγραφή του Ιωάννη. Έτσι, ύστερα από κάποιες διαπιστώσεις στον χώρο της κλωστοϋφαντουργικής τεχνικής, οδηγήθηκε στο σχεδιασμό υφαντικής διατάξεως και μεθόδου κατασκευής ολοκληρωμένου χιτώνα χωρίς την παρέμβαση ράφτη.
Ο J. Skedrosεξετάζει τη θεολογική σημασία του όρου «έργον» στο κατά Ιωάννης ευαγγέλιον, κάτω από το φως της περικοπής Ιω. 10,22-39, όπου ο Ιησούς αντιπαρατίθεται για τελευταία φορά κατά τη διάρκεια της επίγειας δράσης του με τους Ιουδαίους. Ο συγγραφέας προχωρεί σε μια ανάλυση του όρου στο Δ΄ ευαγγέλιο, η οποία αποδεικνύει ότι ο όρος απαιτεί συγκεκριμένη θεολογική σημασία που προσδιορίζει τις σχέσεις του Ιησού προς τον Θεό-Πατέρα. Η χρήση του όρου σχετίζεται με την πίστη της ιωάννειας κοινότητας στον Ιησού ως υιό του Θεού.
Ακολουθούν οι βιβλιοκρισίες του τεύχους.