Δελτίο Βιβλικών Μελετών, τόμ. 13, Ιανουάριος – Ιούνιος 1994, έτ. 23, σσ. 140
Το τεύχος Ιανουαρίου – Ιουνίου 1994 του Δελτίου Βιβλικών Μελετών αποτελεί επετειακό αφιέρωμα στα 25 χρόνια από το θάνατο του Καθηγητή Βασίλειου Βέλλα. Το τεύχος περιέχει οκτώ (8) άρθρα. Αυτών προηγείται ένα σύντομο προλόγισμα του αφιερώματος από τους Γ. Γρατσέα και Σ. Αγουρίδη, στο οποίο δίνονται ορισμένα σύντομα βιογραφικά και εργογραφικά στοιχεία του τιμωμένου.
Ο Σ. Αγουρίδης αναφέρεται στην έννοια του οικουμενικού – πνευματικού Θεού που επεξεργάστηκε ο Δευτεροησαΐας. Στο πλαίσιο αυτό ο Αγουρίδης αρχικά εκθέτει αναλυτικά την περί Θεού αντίληψη του Δευτεροησαΐα, η οποία κατέχει την πρώτη θέση στη σκέψη του προφήτη λόγω των συνεπειών της μοναδικότητας τους Θεού. Στη συνέχεια αναλύει την αντίληψη του ίδιου προφήτη περί των ιστορικών παθημάτων του λαού του Θεού, ο οποίος περιγράφεται ως ο «δούλος του Γιαχβέ» που έχει πλέον μια τελείως διαφορετική αποστολή στον κόσμο.
Ο Δ. Καϊμάκης παρουσιάζει με συντομία την εσχατολογική παράσταση του Τριτοησαΐα, όπως αυτή εμφανίζεται στο Ησ. 65, 17-25 και η οποία διαφέρει ριζικά από τις μέχρι τότε εσχατολογικές παραστάσεις των προηγούμενων προφητών.
Ο Ηλ. Οικονόμου παρουσιάζει θέση και τη σημασία που κατείχε η εβραϊκή βιβλική γλώσσα στους πατέρες της πρώτης χιλιετηρίδας. Ο συγγραφέας εξετάζει αυτή τη θέση μέσα από πατερικά κείμενα και τις μνείες εκκλησιαστικών συγγραφέων. Στο πλαίσιο αυτό ο Οικονόμου παρουσιάζει τη γνώση και τη χρήση της εβραϊκής που είχαν ορισμένοι πατέρες, τη διάσωση από μέρους τους του εβραϊκού αλφαβήτου και την μετεγγραφή του στα ελληνικά, τις μεταφράσεις και τις αναθεωρήσεις της εβραϊκής Βίβλου που γνώριζαν και τέλος, το γλωσσάριο εβραϊκών λέξεων που συναντάτε σε πατερικά κείμενα.
Ο Ι. Καραβιδόπουλος εξετάζει τη χρήση των χωρίων από το βιβλίο του προφήτη Ζαχαρία στην Κ.Δ. και αναλύει τη σημασία των χωρίων Μτ. 21,5, 27,9-10, 26,31, Μκ. 14,27 και Ιω. 19,37, τα οποία έχουν τα παράλληλά τους στο συγκεκριμένο παλαιοδιαθηκικό βιβλίο.
Ο F. Bovon εξετάζει τον απ. Παύλο ως γραπτό κείμενο και ως μνημείο, δηλαδή ως πρόσωπο και μαρτυρία. Στο πλαίσιο αυτό παρουσιάζει τον τρόπο που διαχρονικά κατανοήθηκε ο Παύλος, τα κείμενά του και η ανάμνησή του. Η εξέταση ξεκινά από την θέση που επεφύλαξε στον Παύλο ο δεύτερος και ο τρίτος αιώνας, ο δυτικός κόσμος στους επόμενους αιώνες και τέλος στα νεώτερα χρόνια και κυρίως στον δέκατο ένατο αιώνα, όπου κλονίστηκε η θέση και η θεολογία του Παύλου.
Ο Ο. Hofiusεπιχειρεί από τη μια πλευρά να περιγράψει την ιδιαίτερη και μοναδική αποστολική αυτοσυνειδησία του απ. Παύλου και την αντίστοιχη ιεραποστολική του δραστηριότητα και από την άλλη να παρουσιάσει τις θεμελιώδεις θεολογικές γνώσεις που είναι προϋπόθεση τόσο της αυτοσυνειδησίας όσο και της δραστηριότητας του Παύλου.
Ο Γ. Γρατσέας παρουσιάζει το κουμρανικό χειρόγραφο 4QMMT εστιάζοντας κυρίως στο εσσαϊκό ημερολόγιο που περιέχει. Αρχικά ο συγγραφέας αναφέρεται στην ιστορία της δημοσίευσης του χειρογράφου και στη συνέχεια στο περιεχόμενό του, καθώς και στη σχέση του με άλλα απόκρυφα έργα.
ΟΓ. Ρηγόπουλος αναλύει την παραδοξότητα της απιστίας, όπως αυτή εμφανίζεται στο Ιω. 12,36β-43, παρουσιάζοντας τις ερμηνευτικές πατερικές θέσεις στη συγκεκριμένη περικοπή. Στο πρώτο αυτό μέρος του άρθρου, καθώς αυτό συνεχίζεται στο επόμενο τεύχος του ΔΒΜ, ερμηνεύονται οι στίχοι 36β-38.
Ακολουθούν οι βιβλιοκρισίες του τεύχους.