Στο 3ο τεύχος του περιοδικού Καθ’ οδόν αναπτύσσονται θέματα σχετικά με το Ισλάμ αυτό καθ’ εαυτό και με τις σχέσεις μεταξύ Ισλαμισμού και του Χριστιανισμού. Συνολικά δημοσιεύονται 16 άρθρα από τα οποία τα 13 αφορούν το αφιέρωμα. Στην αρχή του τεύχους προτάσσεται σύντομη εισαγωγή του Ν. Ζαχαρόπουλου.
Ο Μητρ. Ελβετίας Δαμασκηνός παρουσιάζει το ιστορικό και μέρος της θεματολογίας του ακαδημαϊκού διαλόγου χριστιανών και μουσουλμάνων που έλαβε χώρα το 1986-9 με την συνεργασία του Ορθόδοξου Κέντρου του Οικ. Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ (Γενεύη) και της Βασιλικής Ακαδημίας για την έρευνα του Ισλαμικού Πολιτισμού της Ιορδανίας.
Ο M. M. Shabestariεξετάζει από ισλαμική οπτική τις κοινές ιδεολογικές αρχές του Χριστιανισμού και του Ισλαμισμού και αναλύει το ζήτημα των κοινών καθηκόντων μεταξύ των πιστών των δύο θρησκειών απέναντι στον σύγχρονο κόσμο.
Ο M. M. A. Damadπαρουσιάζει από ισλαμική οπτική τα ζητήματα της διαθρη-σκειακής συνεργασίας, της ειρήνης, της θρησκευτικής και παγκόσμιας αδελφοσύνης.
Ο Α. Αργυρίου αναπτύσσει σύντομα την βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε ο ισλαμοχριστιανικός διάλογος μέχρι και τα μέσα του 20ου αι. και παρουσιάζει τη νέα φάση και φύση του σύγχρονου διάλογου.
Ο Γ. Λαιμόπουλος δίνοντας έμφαση στον διάλογο με το Ισλάμ περιγράφει το πλαίσιο στο οποίο άρχισαν οι διαθρησκειακές επαφές στους κόλπους της Οικουμε-νικής Κίνησης και το πνεύμα που διέπει τις συναντήσεις που οργανώνει το ΠΣΕ.
Ο Σ. Αγουρίδης αναφέρεται στην σύγχρονη προσπάθεια του Ισλάμ για νεωτε-ρικότητα, που συνοδεύεται από συντηρητικά αναγεννητικά κινήματα και παράλληλα στα προβλήματα που παρουσιάζει η θεματική του ισλαμοχριστιανικού διαλόγου.
Ο M. Conwayκαταθέτει την εμπειρία του για την πολυπολιτισμική κοινωνία της Βρετανίας και για τον τρόπο που οι χριστιανοί της θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις λαμβάνοντας και μια νέα αίσθηση χριστιανικής μαθητείας.
Ο P. Antesεξετάζει την θέση του Ισλάμ στην Δ. Ευρώπη επικεντρώνοντας την προσοχή του σε τρία καίρια προβλήματα: στο σχολικό σύστημα, την ελεύθερη άσκηση θρησκευτικής λατρείας και τις σχέσεις θρησκείας και κράτους.
Ο Μ. Παναγιωτίδης παρουσιάζει τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του Σουφισμού και τις βασικότερες θέσεις τους στα πλαίσια της Ισλαμικής θρησκείας.
Ο S. Mannaπαρουσιάζοντας μια πραγματεία του Δομινικανού μοναχού Γε-ωργίου (15ος αι.) για την εξάπλωση των Τούρκων και του Ισλάμ αποσκοπεί να προ-σφέρει χρήσιμες υποδείξεις για την αντιμετώπιση του Ισλάμ στη σύγχρονη Ευρώπη.
Ο Α. Καριώτογλου επιχειρεί με μια απλή προσέγγιση να καταγράψει την στάση Ελλήνων λογοτεχνών απέναντι στο Ισλάμ μέσα από κείμενά τους.
Ο Α. Αλυγιζάκης εξετάζει κοινούς μουσικούς δρόμους στο Χριστιανισμό και το Ισλάμ με αναφορά στο τροπικό σύστημα εκκλ. ήχων και αραβικών μακαμιών.
Ο Σ. Γιαννούλος διερευνά τη σχέση μεταξύ Ισλαμισμού και Αθηναϊκής Δημο-κρατίας και τη συνάντησή τους σε μεθόδους σκέψης και αναλυτικές θέσεις.
Στη συνέχεια ακολουθούν τρία άρθρα που δεν σχετίζονται με το θέμα του αφιερώματος.
Ο Ι. Ταρνανίδης αναφέρεται στον πόλεμο της τέως Γιουγκοσλαβίας και εξετά-ζει το κατά πόσο ο πόλεμος είναι εθνικός και θρησκευτικός εναντίον των Σέρβων.
Ο Κ. Χαραλαμπίδης αναλύει την συμβολική σημασία των χρωμάτων στη βυζαντινή τέχνη και αισθητική.
Ο Χ. Παπασωτηρόπουλος περιγράφει την σύγχρονη πολιτική και παρουσιάζει τους τρόπους με τους οποίους αυτή εκφράζεται στη σύγχρονη θεολογία.