Κληρονομία, Τόμος 4, Τεύχος Β΄, Ιούλιος 1972, σσ. 466
Το Τεύχος αυτό περιλαμβάνει οκτώ (8) Μελέτες, Βιβλιοπαρουσιάσεις και το Χρονικό. Αποτελεί δε Μνημόσυνον εις τον Πατριάρχην Αθηναγόραν Α’.
Ο Θ. Ζήσης αναλύει τις θέσεις του Πλάτωνος «περί εσχατολογίας» στον ιστορικό Ευσέβιον Καισαρείας. Μέσα από τις ποικίλες προσεγγίσεις του θέματος ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μπορούμε να αναγνωρίσουμε στον Πλάτωνα μια διπλή εσχατολογική προοπτική: α) την αιωνιότητα κολάσεως και αμοιβής και β) την περιοδική εκλογή νέων τρόπων ζωής.
OE. Chrysos μελετά (γερμανιστί) την περί της γνησιότητας της Επιστολής του Θεοδοσίου προς τον Ονώριον. Σύμφωνα με την μελέτη αυτή στη Συλλογή Θεσσαλονίκης, είναι πιθανό να αλλοιώθηκε, ώστε να εξοστρακίσει το διάταγμα του 421 και να δικαιολογηθεί η ανάμειξη της Ρώμης εις το Ανατολικό Ιλλυρικό.
OH. Petzold περιγράφει (γερμανιστί) τους στυλίτες μοναχούς, μια ακραία μορφή άσκησης, την οποία δημιούργησε ο συριακός μοναχισμός κατά τον πέντε αιώνα. Οι Στυλίτες προσπάθησαν να εφαρμόσουν με αυστηρότητα την αρχή της μονιμότητας του τόπου της διαμονής.
OR. Schiefferσυμπληρώνει (γερμανιστί) παλαιότερο άρθρο του περί της παράδοσης της «Ομολογίας της Ορθής πίστης» του Ιουστινιανού, το οποίο δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Κληρονομία 3(1971)285-302.
Ο Βασ. Φανουργάκης μελετά τους Προς Ακίνδυνον Αντιρρητικών λόγων του αγίου Γρηγορίου Παλαμά. Εξετάζει την Ομιλία προς την Σύνοδον, Λίβελλος, περί χάριτος, περί ενεργείας. Σύμφωνα με τον συγγραφέα τα συγγράμματα αυτά μπορεί να συγκαταλέγωνται μεταξύ των άλλων έργων του Ακινδύνου, τα οποία σώζονται μέσω της χειρογραφικής παράδοσης.
Η Κ. Μητσάκη ερευνά ένα είδος παραυμνογραφίας που παρατηρείται στους τελευταίους κυρίως αιώνες στο Βυζάντιο. Είναι η εμφάνιση παρωδιών των μορφών λειτουργικής ποίησης. Με τον όρο «παρωδία» δεν νοείται μόνον η σάτιρα αλλά η χρήση των ιερών μορφών για σκοπούς αλλότριους προς τη λειτουργική πράξη, όπως π.χ. η συγγραφή διαφόρων διδακτικών ποιημάτων.
OG. Stathis μελετά (ιταλιστί) τα αλφαβητικά συστήματα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για την γραφή της Βυζαντινής Μουσικής την περίοδο 1790-1850. Το ειδικό αυτό άρθρο περιλαμβάνει και σχετικό Παράστημα με πλούσια παραδείγματα.
Τέλος, ο Μητρ. Μιλητουπόλεως Στυλιανός εξετάζει το ρόλο του αγίου Πνεύματος στη ζωή της Εκκλησίας. Το κείμενο αυτό αποτέλεσε και την επίσημο απάντηση των Ορθοδόξων με τον διάλογο με τους Αγγλικανούς στο ίδιο θέμα.
Ακολουθεί πλούσια βιβλιοκριτική καθώς και ένα σημαντικό Χρονικό του κ. Βασ. Σταυρίδη σχετικό με την προσωπικότητα του Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα Α’.