Κληρονομία, Τόμος 7, Τεύχος Α΄, Ιούλιος 1975, σσ. 237
Το Τεύχος αυτό της Κληρονομίας περιλαμβάνει ένδεκα (11) ενδιαφέρουσες Μελέτες, σημαντικό Βιβλιογραφικό Δελτίο και τα Χρονικά της εποχής.
Ο GeorgeBebisμελετά την έννοια της «ευδαιμονίας», ως απολύτου σκοπού της ζωής, στους Πατέρες της Ανατολικής Εκκλησίας. Στην πατερική σκέψη η έννοια της ευδαιμονίας, όπως και άλλοι που χρησιμοποιούνται (ευφροσύνη, χαρά, ηδονή κ.ά.), έχουν την έννοια της γνώσης της χριστιανικής αλήθειας, της εσχατολογικής χαράς και απόλαυσης, την οποία απολαμβάνει ο χριστιανός μετά τον θάνατο. Για τους Πατέρες της Ανατολικής Εκκλησίας η επιδίωξη της ευδαιμονίας δεν αποτελεί σκοπό ζωής. Αρχή και τέλος είναι ο ίδιος ο Θεός.
Ο JohnBurkeαντικρούει στη μελέτη του την άποψη ότι οι πολέμιοι του Παύλου (ο Σαμοσατεύς), ο οποίος είχε πολλούς οπαδούς στη Συρία και την Αντιόχεια, ήσαν πεπαιδευμένοι Έλληνες. Επίσης θέτει το πρόβλημα κατά πόσο ο ίδιος ήταν αντιωριγενιστής.
Ο διάκονος Κ.Ν. Παπαδόπουλος κάνει μια αναφορά στους επισκόπους της Λατινικής Αφρικής (Θεοδώρυτος Κύρου και Κοσμάς Βεστίτωρ) που ήταν υπέρ του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, κατά την περίοδο του σχίσματος που δημιουργήθηκε με την εξορία του.
Ο IoanComan περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ο Ιωάννης Κασσιανός και ο Διονύσιος ο Μικρός με τα μεγάλα ταξίδια του και τις μεταφράσεις τους εμπλούτισαν την περιοχή του Νότου της Ευρώπης με πολύτιμα στοιχεία πνευματικότητας, σκέψης και ανατολικού πατερικού ανθρωπισμού.
OEmilianPopescu ερευνά τις ιστορικές και νομικές πηγές και αποδεικνύει ότι το απόσπασμα που χρησιμοποίησε ο Πατριάρχης Νικόλαος Γ’ (1084-1111) ως νόμος του Μαρκιανού ελήφθει, κατά πάσα πιθανότητα, εκ των Βασιλικών ΙΙΙ 1, 3 ή εκ του τίτλου ΙΙ του Νομοκανόνα των ν’ τίτλων, ενώ δεν αποκλείει ως πηγή και την Συναγωγή των ν’ τίτλων.
OΘεόδωρος Ζήσης εξετάζει τις μοναχικές τάξεις και τις βαθμίδες τελείωσης του Ευστάθιου Θεσσαλονίκης. Ο Ευστάθιος, αν και δεν ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων μυστικών θεολόγων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κάνει μια ταυτοποίηση των βαθμίδων τελείωσης με τις μοναχικές τάξεις. Στην βαθμίδα των αρχάριων ανήκουν οι Εισαγωγικοί-Δόκιμοι μοναχοί, στην κατηγορία των μέσων οι Μανδυώται και στους παντέλειους οι Μεγαλόσχημοι.
Ο ErnstSuttnerμελετά τις οικουμενικές κινήσεις του καθολικού της Αρμενικής Εκκλησίας Νερσής, ο επικληθείς Schnorhali (1166-1171), ο οποίος συνέταξε το 1165, κατ’ανάθεση του προκατόχου του Γρηγορίου Γ, μια ομολογία πίστεως ως βάση θεολογικών συζητήσεων με την επίσημη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, οι οποίες ξεκίνησαν το 1167 με την αποστολή στην Αρμενία του λογίου θεολόγου Θεωριανού.
Ο Βασίλειος Ψευτογκάς μελετά δύο ομιλίες ανώνυμου Μητροπολίοτυ Βεροίας, οι οποίες βρίσκονται στον Κώδικα 39 της Ιεράς Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους. Η πρώτη αναφέρεται την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και η δεύτερη στην ύψωση του Τιμίου Σταυρού..
Ο Michel Aubineau εντοπίζει τα Χρυσοστομικά έργα που περιέχονται στους αθωνικούς Κώδικες Παντελεήμονος, Συμπλ. 100,4 και 5, και δεν αναφέρονται στους ήδη καταλογογραφημένους υπό του Σπ. Λάμπρου.
O Constantine Charalampidis ερευνά τη σημασία του «φωτός» στη βυζαντινή τέχνη, το οποίο δεν είναι απλώς ένα καλλιτεχνικό στοιχείο αλλά έχει εσχατολογικές διαστάσεις και μεταφυσική αλληγορία. Ο συγγραφέας μελετά σε βάθος τη σημασία του φωτός στην εικόνα της Μεταμόρφωσης.
Η Χρ. Μαυροπούλου-Τασιούμη μελετά τις Μικρογραφίες του Ψαλτηρίου αρ. 65 της Ι.Μ. Διονυσίου, ένα σπάνιο Ψαλτήρι από την πλευρά της εικονογραφίας, η οποία προσπαθεί να παρουσιάσει την τύχη της ανθρώπινης ψυχής μετά τον θάνατο.
Μετά το πλούσιο Βιβλιογραφικό Δελτίο (σελ. 175-222) με ενδιαφέροντα βιβλία της εποχής παρουσιάζονται τα Χρονικά και ειδικά το Χρονικό του Β΄ Διεθνές Συνεδρίου της Εταιρείας του Δικαίου των Ανατολικών Εκκλησιών.