Κληρονομία, Τόμος 21, Τεύχος A΄ και Β΄, 1989, σσ. 389
Το Τεύχος αυτό της Κληρονομίας περιλαμβάνει δέκα εννέα (19) θεολογικές Μελέτες και πλούσιο Βιβλιογραφικό Δελτίο.
Στο τεύχος αυτό γίνεται εκτεταμένη αναφορά στην κοίμηση του μακαριστού Πατριάρχου Δημητρίου Α’(+1991) και στην εκλογή και στον ενθρονηστήριο λόγο του νυν Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου Α’ (2.11.1991).
Ο Σάββας Αγουρίδης κάνει μια βιβλική και εκκλησιολογική προσέγγιση του «λόγου του Θεού», δηλαδή του τρόπου με τον οποίο ο Θεός σχετίζεται προς την ανθρωπότητα. Η σχέση αυτή εκφράζεται με τις θείες ενέργειες, οι οποίες ερμηνεύονται με λόγια του Θεού, τέτοια που όχι μόνον εξηγούν τις θείες ενέργειες στον άνθρωπο αλλά και απαιτούν από μέρους του ορισμένη τοποθέτηση.
Ο Γεώργιος Αντουράκης μελετά το βίο και το έργο, καθώς και την λειτουργική απήχηση των τριών Ιεραρχών στην εκκλησιαστική παράδοση.
Ο Διονύσιος Βαλάκης παρουσιάζει το βίο και το έργο του αντικοραϊστική λόγιου Ιγνατίου Σκαλλιώρα εκ Ραψάνης και γεννηθείς στα τέλη του 18ου αιώνα.
Ο Χρήστος Βάντζος παρουσιάζει της βασικές θέσεις του Ισαάκ του Σύρου και τη συμβολή του στη σύγχρονη Ποιμαντική Ψυχολογία.
Η Ευαγγελία Βαρελλά μελετά τις θεολογικές προϋποθέσεις και τις πρακτικές εφαρμογές των Φυσικών Επιστημών (Αλχημεία, Αστρολογία, Ιατροσοφική) κατά τους λόγιους της Θεσσαλονίκης (11ο-15ο αιώνα).
Ο Χριστόδουλος Βηλάρας παρουσιάζει στοιχεία της προσωπικής έρευνας του Ch. Kannengiesser για τον Μέγα Αθανάσιο. Συγκεκριμένα παρουσιάζει το βίο τους και τη θεολογική προσφορά του Αθανασίου και υπογραμμίζει την πίστη και το σκοπό για τον οποίο αγωνίστηκε.
Ο Αθανάσιος Καλαμάτας καταγράφει παλαιά και σπάνια έντυπα της βιβλιοθήκης της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, του 18ου αιώνα, και τις λειτουργικές εκδόσεις.
Ο Γεώργιος Μαντζαρίδης μελετά τη σχέση της εκκοσμίκευσης και του Χριστιανισμού. Η εκκοσμίκευση αποτελεί συνέπεια της παρουσίας του Χριστιανισμού και προβάλλει ως πρόκληση του Χριστιανισμού σε όλες τις περιοχές (δόγμα, λατρεία, ήθος, συλλογικότητα).
Ο Νικόλαος Ματσούκας πραγματεύεται το θέμα για τις δύο «δημιουργίες»στο έργο του Γρηγορίου Νύσσης, δηλαδή την δημιουργία του ιστορικού ανθρώπου, άνδρα και γυναίκα, και του ιστορικού, δηλαδή τον ιδεατό άνθρωπο, που ήταν το πλήρωμα ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Ο Σεβ. Μητροπ. Σουηδίας Παύλος (Μενεβισόγλου) μελετά τις παραλήψεις στην έκδοση του Τριωδίου (Λειψία, 1800).
Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός ερευνά τη σχέση μεταξύ αποστόλου Παύλου με τη νήσο της Κεφαλληνίας (Πρ., κεφ. 27 και 28) σύμφωνα με τη θεωρία του H. Warnecke.
OHubertMuller παρουσιάζει (γεμανιστί) τις θεολογικές διαφορές ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή για το κανονικό Δίκαιο και μάλιστα για τη θεία οικονομία.
Ο AntoniosPapadopoulos αναπτύσσει (ιταλιστί) το συνοδικό θεσμό, το χαρισματικό και ενωτικό χαρακτήρα του. Το κείμενο αποτελεί εισήγηση στο Μπάρι της Ιταλίας (17.12.1991).
Ο Μητρ. Ηλιουπόλεως και Θείων Αθανάσιος (Παπάς) μελετά την ιστορική και θεολογική εξήγηση του καψίματος των παλαιών εικόνων κατά την Παρασκευή του Αγίου Μύρου (Φανάρι).
Ο Βασίλειος Σταυρίδης περιγράφει το θεσμό των οφίκιων ή αξιωμάτων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και παραθέτει και τις σχετικές Ακολουθίες, καθώς και πλούσια σχετική Βιβλιογραφία.
Ο RobertTaft ερευνά με σύγχρονο επιστημονικό τρόπο (χρήση Ηλεκτρονικού Υπολογιστή) την «Αναφορά» του Ιωάννου Χρυσοστόμου στη Θεία Λειτουργία του και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αποτελεί μεταγενέστερη αναθεώρηση μιας μη σωζόμενης ελληνικής αναφοράς των Αποστόλων
Ο MetropoliteSylivriasEmilianosστην εργασία του αυτή –εισήγηση στη Ρουμανία (21.10.1991), απαντά στο ερώτημα (αγγλιστί) για την αναγκαιότητα μιας λειτουργικής ανανέωσης. Ομοίως και ο Ιωάννης Φουντούλης μελετά τις δυνατότητες και τα εμπόδια μιας λειτουργικής ανανέωσης. Παρόμοια εργασία για την Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Θωμά (Ινδίες) καταθέτει και ο ShantiVerghese.
Στα Χρονικά υπάρχει το ιστορικό Μήνυμα των προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών (Φανάριο, 13-15.3.1992) και ακολουθεί Βιβλιογραφικό Δελτίο με την παρουσίαση πολλών βιβλίων της περιόδου.