Σύνορο, τχ. 30 (1964), σσ. 128.

            Το 1^ο δοκίμιο του τεύχους του Τάσου Ζάννη είναι αφιερωμένο στις εννέα βιβλικές ωδές- αυτούσιους ύμνους ή κατανυκτικές προσευχές υψηλής λυρικής έξαρσης και θείας έμπνευσης.

            Το 2^ο δοκίμιο έρχεται από τη γραφίδα του Στέργιου Βίττη και αφορά στη συνεχή πάλη του σουηδού λογοτέχνη PärLagerskvistμε τον εαυτό του και στη διαρκή και ασίγαστη αναζήτηση του Θεού.

            Το 3^ο δοκίμιο του ορθοδόξου θεολόγου VladimirLossky αναφέρεται στη σχέση ανθρώπου και Εκκλησίας ξεκινώντας από την ερμηνεία της  έννοιας της καθολικότητας, ουσιώδους ιδιότητας που ανήκει από την αρχή στην Εκκλησία και μέσω αυτής, στη διερεύνηση της έννοιας του προσώπου.

            Στο 4^ο δοκίμιο, ο Νίκος Ζίας επιχειρεί έναν απολογισμό της μεγάλης Βυζαντινής Έκθεσης του Ζαππείου εστιάζοντας πέρα από το καλλιτεχνικό, στο πνευματικό ή θεολογικό μήνυμα της έκθεσης.

            Στο επόμενο κείμενο του S. T. Eliot, σε μετάφραση της Ελένης Τσιγκρή, γίνεται λόγος για το διανοητικό και το συναισθηματικό τρόπο προσέγγισης του Χριστιανισμού, καθώς και την ανάγκη πνευματικής καλλιέργειας των ανθρώπων στο άμεσο μέλλον, με την ταυτόχρονη απόπειρα ορισμού της, την προβολή της οικογένειας ως του πρωταρχικού μέσου της και τον τονισμό της συμφωνίας της με τη φύση.

            Στην ενότητα που ακολουθεί, ο Σώτος Χονδρόπουλος παραθέτει το διήγημά του «Ψηλά στο Χωριό». Στη συνέχεια, παρατίθεται το διήγημα «Ευχάριστο περιβάλλον» της Καίτης Χιωτέλλη. Η ενότητα ολοκληρώνεται με το κείμενο του Χρήστου Γιανναρά «Νήφωνας ο κελλιώτης, ανώνυμο συναξάρι» και το «ημερολόγιο ενός παπά του χωριού» του GeorgeBernanos, σε μετάφραση Ελευθερίου Μάινα.

            Στην ενότητα «Ποίηση» φιλοξενούνται τα ποιήματα «Προσευχή» και «Ελληνικό Καλοκαίρι» του Άγγελου Παρθένη, τα ποιήματα «Γένεσις», «το πουλί», «παράπονο», «λόγια των βοσκών» του Τάσου Ρωμανού, καθώς και το ποίημα «το τροχόσπιτο» του Ματθαίου Γ. Μουντέ. Η ενότητα ολοκληρώνεται με το «Σ΄αγάπησα τόσο πολύ φίλε…» του Αντρέα Αγγελάκη.

            Στη μόνιμη ενημερωτική στήλη «Σχόλια στην επικαιρότητα» γίνεται λόγος για την αναιμική παρουσία της Θεολογίας στην πνευματική ζωή του τόπου και στην προσπάθεια μαθητείας στις συγκεκριμένες διατυπώσεις που βρήκε ο ζωντανός λόγος της Θεολογίας στην Παράδοση, μέσα από τις σελίδες του περιοδικού Σύνορο.