Σύναξη, Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, τχ. 10 (1984), σσ. 107
Στον Θεολόγο του Θείου Φωτός επέλεξε η σύνταξη της Σύναξης να αφιερώσει το τεύχος αυτό. Κείμενα του αγίου και δοκίμια για τον βίο και κυρίως το έργο του κοσμούν το τεύχος. Ο Π. Κ. Χρήστου προσφέρει το εισαγωγικό δοκίμιο «Άγιος Συμεών ο Θεολόγος του Φωτός» με το οποίο ο αναγνώστης του περιοδικού μυείται στον βίο και τη σκέψη του σπουδαίου Θεολόγου του 9-10 μ.Χ. αι. Αφού ο Χρήστου αναφερθεί στις ασκητικές προυποθέσεις από όπου πηγάζει το έργο του, στην ιδιαίτερη σχέση του με τον γέροντά του Συμεών τον Ευλαβή και άλλα ενδιαφέροντα σημεία του βίου του παραθέτει την θεολογία του τονίζοντας την άποψή του πως η πνευματικότητα έρχεται ως αποτέλεσμα του φωτισμού του νου και της ψυχής και καλύπτει με την θέα της ακτίνας του Θεού (των ενεργειών στην Παλαμική ορολογία) την αδυναμία της γνώσης του παντελως ξένου. Αυτή η ακτίνα που στον Συμεών έγινε αισθητή ως φως και η απουσία της θέας του του προκαλούσε θλίψη εξαρτάται από την βαθμίδα πνευματικής τελειώσεως. Το δεύτερο δοκίμιο του αφιερώματος «Πνευματική ζωή και θεολογία κατά τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο» το οποίο υπογράφει ο μ. Θεόκλητος ο Διονυσιάτης ο οποίος το συντάσσει μέσω ενός διαλόγου του με έναν άγνωστο αγιορείτη ασκητή που προβάλλει τις αρετές του αγίου κατά τα πρότυπα των «Περιπετειών ενός προσκυνητή». Το τρίτο δοκίμιο του π. DimitruStaniloae «Η μυστική εμπειρία στον άγιο Συμεών και στον Μαιστερ Εκκαρτ συγκρίνει τις μυστικές προϋποθέσεις της Ανατολικής Εκκλησίας με εκείνες της Δυτικής τονίζοντας την διαφορά της Τριαδικής πίστης και την διάκριση των προσώπων στην Ανατολή σε σχέση με την προτεραιότητα της ουσίας του Θεού Πατρός (νεοπλατωνισμός, ι.Αυγουστίνος) που ενοποιεί καταλυτικά εις βάρος των άλλων προσώπων την Τριάδα. Ο μ. Ησαίας Σιμωνοπετρίτης συνεχίζει γράφοντας για τον άγιο Συμεών ως Πνευματικό οδηγό αφού τον θεωρήσει πρώτα ως πνευματικό οδηγούμενο υπο τον Συμεών τον Ευλαβή. Ο Αρχ. Εφραίμ (παλαιότερα ηγούμενος της μ. Φιλοθέου) υπογράφει σειρά «Κεφαλαίων περί προσευχής» κατά το πατερικό πρότυπο γραφής. Δεν είναι τυχαίο πως ο ίδιος αργότερα θα ηγηθεί της φιλομοναχικής κίνησης στην Αμερικανική Ήπειρο. Το περιοδικό στη συνέχεια παραθέτει αποσπάσματα από τους «Ύμνους Θείων Ερώτων» του αγίου Συμεών. Το τεύχος συνεχίζει ένα προσκυνηματικό οδοιπορικό στην Κωνσταντινούπολη «Μια Κυριακή στην Πόλη» του Κ. Σταματόπουλου.
Ο προβληματισμός των αγιορειτών για τον αποχριστιανισμό της ελληνικής παιδείας καταφαίνεται στο δημοσιευόμενο μήνυμα της Ι. Κοινότητας αλλά και στο απόσπασμα της εντυπωσιακής σε συμμετοχή αλλά και αποτέλεσμα περίφημης πλέον ομιλίας του Αρχ. Βασιλείου Γοντικάκη στην Νομική Σχολή της Αθήνας. Στο ίδιο θέμα της παιδείας αναφέρεται και η δημοσιευόμενη επιστολή του Γ. Τσαρούχη στο περιοδικό αλλά και η κριτική του Κ. Ζουράρι με τον τίτλο «Φωταδιστές» στους ιθύνοντες της ελληνικής παιδείας στα πλαίσια του μηνύματος των αγιορειτών. Τον ίδιο προβληματισμό μοιράζεται και ο Γ. Κιτσίδης στο κείμενό του «Εφ’ όλης της ύλης». Ακολουθούν οι μόνιμες στήλες για «Το βιβλίο» και το αφιέρωμα των σελίδων «Διδαχής» στον Μοναχισμό με τα κείμενα «Ευλογία» της Ζ. Πλιάκου, «Ορθόδοξος μοναχισμός και ανθρώπινη περιπέτεια» του π. Μ. Καρδαμάκη και «Απόψεις για τον Μοναχισμό» του Ιακ. Μάινα.