Ιωάννης Χρ. Μούρτζιος, Η παράδοση για τον Δαβίδ στην Παλαιά Διαθήκη, Θεσσα­λο­νίκη: Εκδόσεις Πουρνάρα, 2006 σελ.265.

            Στη μελέτη του ο Ιωάννης Μούρτζιος ασχολείται με μια από τις πιο σημαντικές  προσωπικότητες της προχριστιανικής ιστορίας, το βασιλιά Δαβίδ. Το βιβλίο αποτε­λείται από εισαγωγή και τρία κεφάλαια.

 Όπως αναφέρει στην εισαγωγή του ο συγγραφέας, η παράδοση για το βασιλιά Δαβίδ είναι ένα τμήμα από τις λεγόμενες «παραδόσεις εκλογής», οι οποίες διακρίνονται στις αρχαιότερες, που αναφέρονται στην εκλογή των Πατριαρχών, στην έξοδο από την Αίγυπτο και την παραμονή του λαού στο Σινά και στις νεότερες που συνδέονται στενά με την Ιερουσαλήμ και τη Σιών. Βασικό στοιχείο της δαβιδικής παράδοσης είναι η θεώρηση ότι κάθε βασιλιάς είναι απόγονος του βασιλιά Δαβίδ και εδρεύει στην Ιερουσαλήμ.

            Στο πρώτο κεφάλαιο ο συγγραφέας εξετάζει την παράδοση για το Δαβίδ στη Δευτερονομιστική ιστοριογραφία και στο έργο του χρονικογράφου. Σύμφωνα με το συγγραφέα ο Δευτερονομιστής δεν παραλείπει να παρουσιά­σει τα παραπτώματα του Δαβίδ σε αντίθεση με το Χρονικογράφο που θέλει να παρουσιάσει το Δαβίδ ως πρότυπο για όλους τους βασιλείς. Το χρονικογράφο ενδιαφέρει όχι μόνο η εξιστόρηση των γεγονότων του παρελθόντος αλλά και ο επαναπροσδιορισμός αυτών με βάση τις ανάγκες της σύγχρονης με αυτόν μεταιχμαλωσιακής κοινότητας.

            Στο δεύτερο κεφάλαιο ο Ιωάννης Μούρτζιος αναλύει την παράδοση για το Δαβίδ στους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και ειδικότερα στον Ωησέ (κεφ.3), Αμώς (κεφ.9), Μιχαία (κεφ.5), Πρωτοησαϊα (κεφ.9.11.16), Ιερεμία (κεφ.­17.23 (ΜΤ).37), Δευτεροησαϊα (κεφ.55), Ιεζεκιήλ (κεφ.34.37) και Τριτοζα­χα­ρία (κεφ.12).

            Στο τρίτο κεφάλαιο ο συγγραφέας ασχολείται με την παράδοση για τον Δαβίδ στους Ψαλμούς (17, 77,88,131. Ψαλμοί Σολομώντος 17, 4.21.) στη Σοφιολογική Γραμματεία (Σοφία Σειράχ 47,2-11)  και στη βιβλική ιουδαϊκή ιστοριογραφία (Α΄ Μακκαβαίων 2,57.4,30).

            Στα συμπεράσματα του ο Ιωάννης Μούρτζιος κάνει μια συνοπτική παρουσίαση των όσων ανέλυσε διεξοδικά στα επιμέρους κεφάλαια και κατά­λήγει στο συμπέρασμα ότι η παράδοση για το Δαβίδ με κεντρικό στοιχείο τη δαβιδική Διαθήκη χρησιμοποιήθηκε ευρέως σε ολόκληρη την Π.Δ. Ο Δαβίδ είναι, σύμφωνα με το βιβλικό κείμενο, το πρόσωπο που επελέγη από το Θεό και κατέστη κληρονόμος των θείων επαγγελιών που δόθηκαν στους προπάτο­ρες του Ισραήλ και εκπληρώθηκαν στο πρόσωπο του Χριστού. Ως εκ τούτου ο Δαβίδ καταλαμβάνει  πρωτεύουσα θέση στο σχέδιο της σωτηρίας του Θεού.

            Το βιβλίο κλείνει με πίνακα ονομάτων και θεμάτων, πίνακα βιβλικών χωρίων, πηγές-βιβλιογραφία και περίληψη στα αγγλικά.