Γεωργίου Ι. Μαντζαρίδη,, εκδ. Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη, 1996, σσ. 216.
Του βιβλίου προτάσσονται πρόλογος και εισαγωγικά σχόλια. Στο πρώτο κεφάλαιο προσεγγίζεται η έννοια της θεολογίας συνοπτικά στον αρχαίο ελληνικό κόσμο και εκτενέστερα στον Χριστιανισμό, από τη Γραφή ως τον Γέροντα Παΐσιο. Στο δεύτερο κεφάλαιο εξετάζεται η σχέση μεταξύ της θεολογίας και των κοινωνικών επιστημών και διαπιστώνεται πως παρά το γεγονός ότι υπόκεινται σε ιδιαίτερες προϋποθέσεις μπορούν να αλληλογονιμοποιηθούν.
Η διαλεκτική σχέση μεταξύ κοινωνικού προσδιορισμού και προσωπικής ελευθερίας αποτελεί το θέμα του τρίτου κεφαλαίου, όπου συμπεραίνεται πως, ενώπιον του διπόλου άτομο-κοινωνία, η ανθρωπολογία της Εκκλησίας ως σώμα Χριστού αναδεικνύει το ανθρώπινο πρόσωπο ως σύνθεση κοινωνικής ενότητας και ατομικής ελευθερίας. Στο τέταρτο κεφάλαιο αναπτύσσεται η κριτική της θρησκείας από σύγχρονους στοχαστές (Feuerbach, Marx, Bloch), αναγνωρίζεται η σημασία της αλλά και τα όριά της υπό το φως των θεολογικών προϋποθέσεων της θρησκείας της Αποκαλύψεως.
Η αυθεντική έννοια της κοινωνίας εντοπίζεται ως ταυτόσημη με την έννοια της Εκκλησίας και όχι με την συμβατική κοινωνικότητα στο πέμπτο κεφάλαιο, ενώ στο έκτο εκτίθεται η φύση της κοινωνικής διδασκαλίας της Εκκλησίας. Στο έβδομο κεφάλαιο στη συνέχεια, ο συγγραφέας, απαντώντας τις αιτιάσεις προς την Ορθοδοξία για αδιαφορία της κοινωνικής ζωής και των προβλημάτων της, αναδεικνύει τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο σκοπός της εργασίας, με αναφορές στη βιβλική και πατερική θεώρηση, αποτελεί το θέμα του ογδόου κεφαλαίου, ενώ στο ένατο εξετάζονται οι προϋποθέσεις ώστε τα σημαίνοντα του κηρύγματος να μην αδικούν το πάντα επίκαιρο σημαινόμενο της Ανάστασης. Ακολουθεί στο δέκατο κεφάλαιο ένας θεολογικός ερμηνευτικός σχολιασμός πάνω στο θέμα Χριστός-Αντίχριστος, όπου τονίζεται πως το διαφοροποιούν στοιχείο αποτελεί η θυσία του Σταυρού που αποτελεί και τη νίκη του Χριστού επί των αντίθεων δυνάμεων.
Στα δύο τελευταία κεφάλαια του βιβλίου, ενδέκατο και δωδέκατο, αναπτύσσεται προβληματισμός για τις εξελίξεις στην σύγχρονη Ευρώπη, την πνευματική διάσταση που δίνει η Ορθοδοξία στους μετασχηματισμούς αυτούς, αλλά και γενικότερα αναδεικνύεται η μαρτυρία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο ως μαρτυρία αγάπης, ελευθερίας και ησυχίας.