Βασιλειάδης Β. Πέτρος (,Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος – Συνοδική Επιτροπή Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2005, 384 σσ..
Η παρούσα έκδοση περιέχει σύντομες θεολογικές αναλύσεις και προβληματισμούς για τις προοπτικές τους οικουμενικού διαλόγου. Αποτελεί καρπό συλλογικής προσπάθειας τριών φορέων: της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Οι εισηγήσεις ανακοινώθηκαν στο διεθνές επιστημονικό συμπόσιο που διοργάνωσε η Θεολογική Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου το 2003, με θέμα: «Ορθόδοξη θεολογία και οικουμενικός διάλογος: Προβλήματα και προοπτικές».
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος υπογραμμίζει τη στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας που επιδιώκει το θεολογικό διάλογο.
Ο Ι. Ταρνανίδης αναφέρεται στη προσπάθεια των ακαδημαϊκών θεολόγων να συμβάλλουν στη προώθηση του διαλόγου που διεξάγει η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο Κ. Raiser αναφέρεται στη σπουδαιότητα της θεολογικής συμβολής των Ορθοδόξων στη ζωή και τις διαβουλεύσεις του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών.
Ο Γ. Λαιμόπουλος υπογραμμίζει την ανάγκη συνδρομής και συμπαράστασης των θεολογικών σχολών προκειμένου να παραμείνει ο διάλογος στο προσκήνιο.
Οι επόμενες τρεις μελέτες, του Μητρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιου, του ρώσου Επισκόπου Βιέννης Ιλαρίωνα και του Χ. Σταμούλη, αναφέρονται στις νέες προοπτικές της συμμετοχής των Ορθοδόξων στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών μετά τις προτάσεις της Ειδικής Επιτροπής για τη συμμετοχή των Ορθοδόξων στο Συμβούλιο.
Η μελέτη του Ι. Κουρεμπελέ αναφέρεται στο κείμενο εργασίας του Τμήματος «Πίστη και Τάξη» του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών με θέμα «Η φύση και ο σκοπός της Εκκλησίας», τονίζοντας τη σημασία της επιστροφής του Συμβουλίου στη μελέτη σοβαρών εκκλησιολογικών θεμάτων.
Η Ν. Παπαγεωργίου στη βάση των καινοδιαθηκικών προτύπων της Μάρθας και της Μαρίας ασχολείται με τη θέση και το ρόλο της γυναίκας στην Ορθόδοξη Εκκλησία εξετάζοντας το δίλημμα: υποτίμηση ή ισοτιμία; Τονίζει ότι στο θέμα αυτό θα πρέπει να ξαναβρεθεί η ισορροπία μεταξύ χαρισματικού και θεσμικού στοιχείου, έτσι ώστε οι γυναίκες πρώτα να αποκατασταθούν στη συνείδηση του εκκλησιαστικού σώματος και έπειτα να ασκήσουν όποιο ρόλο τους ταιριάζει.
Ο Ν. Ματσούκας εξετάζει το ακανθώδες ζήτημα της χειροτονίας των γυναικών, επισημαίνοντας κυρίως ότι η δισχιλιετής παράδοση της μη χειροτονίας των γυναικών δεν βρήκε ποτέ το αντίστοιχό της στην ανάπτυξη ή τη διατύπωση σχετικής θεολογικής ή δογματικής διδασκαλίας, και αποδεικνύοντας το σαθρό των σημερινών θεολογικών επιχειρημάτων που προσάγονται εναντίον της γυναικείας ιεροσύνης , και της γυναικείας φύσης πολύ συχνά.
Ο P. Bouteneff ασχολείται με το θέμα της κοινής προσευχής με χριστιανούς άλλων παραδόσεων επισημαίνοντας ότι η βάση πάνω στην οποία θεμελιώνεται η ορθόδοξη συμμετοχή σε τέτοιου είδους προσευχές σχετίζεται με την θεολογική/εκκλησιολογική αντίληψη για την ύπαρξη χριστιανικής πραγματικότητας και έξω από τα κανονικά όρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αποδοχή της γνωστής θεωρίας των κλάδων. Στη συνέχεια επισημαίνει και συζητά τα κανονικά, εκκλησιολογικά και πρακτικά ζητήματα που ανακύπτουν από τη συμμετοχή των ορθοδόξων στην κοινή προσευχή.
Η AnnaMarieAagaard επικεντρώνει την προσοχή της σε κεντρικής σημασίας όψεις και πτυχές της κοινής προσευχής, επισημαίνοντας τις μεταβολές που επήλθαν με το πέρασμα από τη νεωτερικότητα στη μετανεωτερικότητα.
Στο θέμα της συμπροσευχής, αλλά από τη σκοπιά του κανονικού δικαίου, αναφέρεται και ο Θ. Γιάγκου στη δική του εισήγηση, προσκομίζοντας πατερικά χωρία που άλλα απαγορεύουν και άλλα επιτρέπουν την συμπροσευχή, αλλά και υπογραμμίζοντας την διακριτική και ευαίσθητη ποιμαντικά στάση που υιοθέτηση η Ορθόδοξη Εκκλησία στο ζήτημα αυτό.
Ο π. Εμμανουήλ Κλάψης στη δική του συμβολή συνδέει τον οικουμενικό διάλογο με την κοινωνική παρουσία της Εκκλησίας και τη μαρτυρία της εκκλησίας στην κοινωνία των πολιτών, ενώ ο Ι. Πέτρου αναλύει κριτικά, από τη σκοπιά του κοινωνικού αναλυτή τους λόγους που καθιστούν μη αποδοτική, σε πολλές περιπτώσεις, την παρέμβαση των Εκκλησιών-μελών του ΠΣΕ στη σύγχρονη κοινωνία.
Οι εισηγήσεις του Μητροπολίτη Διαμέττης AnbaBishoy και του καθηγητή Γεωργίου Μαρτζέλου αναφέρονται σε διάφορες όψεις του Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, καθώς και σε ιστορικά, θεολογικά, ποιμαντικά και κανονικά ζητήματα στην πορεία προς την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας.
Στο έργο, στις δυσκολίες, τα επιτεύγματα και τις προκλήσεις της Μεικτής Επιτροπής Θεολογικού Διαλόγου Καθολικής και Ορθοδόξου Εκκλησίας αναφέρεται το κείμενο του επισκόπου JohanBonny, ενώ για το ίδιο θέμα ο καθηγητής Π. Βασιλειάδης, μαζί με τα προβλήματα και τις προοπτικές, διευρύνει τη συζήτηση λαμβάνοντας υπόψη το δίπολο ευχαριστιακής και παγκόσμιας εκκλησιολογίας.
Σε Παράρτημα, στο τέλος του βιβλίου, περιέχονται α) το Τελικό κείμενο της Ειδικής Επιτροπής για τη συμμετοχή των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ, β) το Κείμενο εργασία του Τμήματος «Πίστις και Τάξις» του ΠΣΕ για τη φύση και το σκοπό της Εκκλησίας, γ) κριτικό σχολιασμό του εν λόγω κειμένου, και δ) το επίσημο πρόγραμμα, το τελικό ανακοινωθέν και Επιστολή-έκκληση προς τους προκαθημένους των Ορθοδόξων Εκκλησιών Γεωργίας και Βουλγαρίας.