Konrad. Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής, 1995, σελ.221.
Ο KonradRaiserδιετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών και Καθηγητής Οικουμενικής Θεολογίας σε Πανεπιστήμια της Γερμανίας. Το αρχικό κίνητρο συγγραφής αυτής της μελέτης, όπως σημειώνει στον πρόλογό του, ήταν η επιθυμία του να κατανοήσει βαθύτερα την κατάσταση της οικουμενικής κίνησης, την αβεβαιότητα για το μέλλον της και την έλλειψη συγκεκριμένου οράματος. Το ερώτημα που ευθύς εξαρχής θέτει ο συγγραφέας: «είναι η αποκαλούμενη ‘κρίση’ της οικουμενικής κίνησης σημάδι παρακμής και πιθανώς αποδιοργάνωσης, ή μήπως αντίθετα αποτελεί στοιχείο βαθύτερης αύξησης και μεταμόρφωσης;».
Το βιβλίο χωρίζεται σε πέντε ενότητες.
Η πρώτη ενότητα έχει τον τίτλο: «αβεβαιότητα στην Οικουμενική Κίνηση» και ασχολείται με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η οικουμενική κίνηση. Δηλώνεται από το συγγραφέα μια αβεβαιότητα, η οποία αφορά στους σκοπούς της, τις μεθόδους και το ποιος αναλαμβάνει την πρωτοβουλία στην οικουμενικό διάλογο.
Στη δεύτερη ενότητα ο συγγραφέας αναφέρεται στην κλασική αυτοκατανόηση της οικουμενικής κίνησης. Ο συγγραφέας διερευνά την ‘αλλαγή παραδείγματος’ στην οικουμενική κίνηση, την επανάληψη της χριστοκεντρικής παγκοσμιότητας και τη χρήση της ως οικουμενικό παράδειγμα. Στη συνέχεια εξετάζεται η οικουμενική κίνηση ως έκφραση της χριστοκεντρικής παγκοσμιότητας.
Στην τρίτη ενότητα ο συγγραφέας αναλύει τις νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η οικουμενική κίνηση όπως ο χριστοκεντρισμός, ο θρησκευτικός πλουραλισμός, η ενότητα και η ποικιλία μέσα στην εκκλησία κ.α.
Στην τέταρτη ενότητα ο συγγραφέας εκθέτει το μοντέλο που θεωρεί ο ίδιος σημαντικό για τη δημιουργία ενός νέου πλαισίου διαλόγου και οικουμενικής συνύπαρξης, αυτό της «οικουμένης ως ‘οίκου ζωής’».
Στην τελευταία ενότητα τονίζεται η εκκλησιολογική σημασία του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και η σημασία της συνοδικής διαδικασίας για τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και την ακεραιότητα της δημιουργίας. Σύμφωνα με το συγγραφέα: «αυτό-συγκράτηση και αγώνας για την αλήθεια με διάλογο, κοινό μοίρασμα των αγαθών με αλληλεγγύη και ετοιμότητα για διόρθωση κατά την πορεία της οικουμενικής μάθησης-αυτά είναι που περιγράφουν τις διαστάσεις της ελπίδας μέσα σε ένα νέο όραμα της οικουμενικής κίνησης».