Δελτίο Βιβλικών Μελετών, τόμ. 21-22, Ιανουάριος 2002 – Δεκέμβριος 2003, έτ. 31-32, σσ. 432
Το τεύχος Ιανουαρίου 2002 – Δεκεμβρίου 2003 του Δελτίου Βιβλικών Μελετών αποτελεί τιμητικό αφιέρωμα στον καθηγητή Σ. Αγουρίδη και περιέχει είκοσι δύο (22) άρθρα.
Ο Γ. Πατρώνος παρουσιάζει τον βίο, τις σπουδές, το επιστημονικό και το συγγραφικό έργο, καθώς και την ευρύτερη κοινωνική δράση του Σ. Αγουρίδη.
Ο Δ. Δόϊκος επιχειρεί σε τρεις ενότητες την διερεύνηση της αινιγματικής γραφής του ΜΤ και της ασαφούς απόδοσής της, «τα αποκείμενα αυτώ»,των Ο΄ του Γεν. 49, 10bα.
Ο Δ. Καϊμάκης αναλύει το θέμα της εκλογής στην Π.Δ.. Στο πλαίσιο αυτό περιγράφει το νόημα της έννοιας του γεγονότος της εκλογής του Ισραήλ από το Γιαχβέ, την ιστορική πλευρά του θέματος και, τέλος, την θεολογία της εκλογής.
Ο Χ. Καρακόλης αναφέρει το πώς ο Ιησούς περιγράφεται στο Δ΄ ευαγγέλιο και ταυτίζεται ουσιαστικά με τον αποκεκαλυμμένο Θεό της Π.Δ. και τις σωτηριολογικές συνέπειες αυτής της ταύτισης.
Ο Π. Βασιλειάδης αναφέρεται στον τρόπο που η παράδοση και η πρωτοχριστιανική γραμματεία περί του Ιησού μετατοπίστηκε από το εσχατολογικό, εμπειρικό μοτίβο της Q, στο ιστορικό του τύπου του κατά Μάρκον ευαγγελίου.
Ο Σ. Δεσπότης εξετάζει διηγήσεις των συνοπτικών ευαγγελίων στις οποίες εμπλέκονται νομίσματα, προκειμένου να εξετασθεί ο πραγματικός, αλλά και ο θεολογικός ρόλος τον οποίο διαδραματίζουν σε αυτές.
Ο Ι. Καραβιδόπουλος παρουσιάζει και αναλύει την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος των βιβλικών ερευνητών για την αναζήτηση του ιστορικού Ιησού που επικρατεί από τη δεκαετία του 1980 κ.εξ. και έχει επικρατήσει ως «τρίτη αναζήτηση».
Ο Χ. Οικονόμου αναφέρει επιγραμματικά τους κοινωνικοπολιτικούς σχεδιασμούς της παγκοσμιοποίησης και προσεγγίζει στη συνέχεια το θέμα μέσα από τα δεδομένα της παύλειας θεολογίας.
Ο Δ. Πασσάκος προσεγγίζει το ζήτημα της διάκρισης ανάμεσα σε ιερό και βέβηλο, σε καθαρό και ακάθαρτο, όπως εμφανίζεται μέσα από τις διαφορετικές για το θέμα αντιλήψεις που συναντιούνται σε ολόκληρη την Κ.Δ..
Ο Γ. Ρηγόπουλος προσεγγίζει ερμηνευτικά την μεγάλη αποστολική ευλογία, 2 Κορ. 13,13, υποστηρίζοντας ότι αυτή πρέπει να ερμηνευθεί μόνο κάτω από το φως της ορθόδοξης τριαδολογίας.
Ο Σ. Σάκκος προχωρεί σε μια συνοπτική παρουσίαση της θεολογικής διδασκαλίας της Αποκαλύψεως, διαπιστώνοντας την πλήρη συμφωνία της προς την αντίστοιχη των άλλων βιβλίων της Κ.Δ. και ιδιαίτερα των ιωάννειων κειμένων.
Ο Μ. Γκουτζιούδης παρουσιάζει κατά είδος έναν σημαντικό αριθμό από ιστοσελίδες και ηλεκτρονικό υλικό με ελεύθερη και μη πρόσβαση που βρίσκεται στο διαδίκτυο σχετικά με την βιβλική έρευνα και επιστήμη.
Η Κ. Παπαδημητρίου μελετά τον τρόπο που προσφέρθηκε από τους πρώτους κήρυκες το κήρυγμα για την ανάσταση του Ιησού στους ιουδαίους και τους εθνικούς, τα επιχειρήματα, καθώς και τους διαλεκτικούς όρους που χρησιμοποίησαν.
Ο Ι. Πέτρου καταθέτει τον σύγχρονο προβληματισμό σχετικά με το θέμα της σωτηρίας, και συνεπακόλουθα της αμαρτίας και των τρόπων υπέρβασής της, που συνδέεται με το επίπεδο των πολιτισμικών αντιλήψεων και επιστημονικών γνώσεων.
Ο Δ. Τσάμης εξετάζει τη θέση της Θεοτόκου απέναντι στη σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού, έτσι όπως εμφανίζεται στην πατερική και εκκλησιαστική γραμματολογία.
Ο Ν. Ζαχαρόπουλος παρουσιάζει το πολιτισμικό, κοινωνικό, πολιτικό και εκκλησιαστικό πλαίσιο της εποχής, στην οποία έζησε ο Κύπριος άγ. Νεόφυτος ο Εγκρατής (12ο-13ο αι.).
Ο π. Κ. Παπαδόπουλος εξετάζει το κατά πόσο έγινε πραγματικά το προσκύνημα του Μ. Αλεξάνδρου στα Ιεροσόλυμα.
Ο Γ. Ζιάκας παρουσιάζει με συντομία τα βασικότερα στοιχεία της πίστης του Ισλάμ, τη σημερινή κατάσταση της ισλαμικής κοινωνίας, καθώς και τις θεμελιώδεις αρχές για την επικοινωνία μεταξύ Ισλάμ και Χριστιανισμού.
Ο Θ. Παπαθανασίου αναλύει τα στοιχεία που αποκόμισε μέσα από μια εμπειρική έρευνα σχετικά με το θέμα της σύναψης του παραδοσιακού αφρικανικού γάμου, τη δομή και τη κοινωνική λειτουργία του και το ρόλο της ιεραποστολής.
Ο Σ. Παπαλεξανδρόπουλος συγκρίνει τη σημασία της «απόλυτης πραγματικότητας» στους προ-σωκρατικούς φιλοσόφους και στη σκέψη του Ιάπωνα δασκάλου του Ζεν Βουδισμού, Dogen.
Ο Δ. Κυρτάτας μέσα από μια ιστοριογραφική προσέγγιση που ξεκινά από τον Ηρόδοτο, διερευνά τον τρόπο με τον οποίο έχει καθιερωθεί η μελέτη του πολέμου και της θρησκείας και της μεταξύ τους σχέσης.
Ο Θ. Λίποβατς εξετάζει τη θέση του χριστιανισμού και της εκκοσμίκευσης στη νεωτερικότητα και το ρόλο που είχαν, αλλά και που καλούνται να έχουν σήμερα και στο προσεχές μέλλον.