Καθ’ οδόν Ευαγγέλιο και Πολιτισμός.
Το 4ο τεύχος του περιοδικού Καθ’ οδόν διαπραγματεύεται το ζήτημα της σχέσης Ευαγγελίου και Πολιτισμού, ζήτημα που προέκυψε από τις εισηγήσεις και συ-ζητήσεις που έλαβαν χώρα στην Ζ΄ Γεν. Συνέλευση του Π.Σ.Ε. στην Καμπέρα της Αυστραλίας από 7-20 Φεβρουαρίου 1991. Στο τεύχος αυτό δημοσιεύονται οι 8 ειση-γήσεις που ανακοινωθήκαν στο 1ο Επιστημονικό Συμπόσιο καθηγητών του Θεολογι-κού Τμήματος του Α.Π.Θ. και του Οικουμενικού Ινστιτούτου του Bossey από 1-3 Ο-κτωβρίου 1992 στο Α.Π.Θ. και 3 ακόμη άρθρα σχετικά με το θέμα του αφιερώματος.
Αντί εισαγωγής στο αφιέρωμα του τεύχους δημοσιεύεται ένα σύντομο ιστορικό του Συμποσίου από τον Ν. Ζαχαρόπουλο.
Ο Π. Βασιλειάδης επιχειρεί μια σύντομη παρουσίαση των διαφόρων θεολογι-κών μεθοδολογιών του οικουμενικού διαλόγου δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην μέθοδο της θεολογίας της συνάφειας και τη σχέση της με την ορθόδοξη θεολογία.
Ο I. Bria εξετάζει στα πλαίσια μιας οικουμενικής προοπτικής ορισμένες βασικές πτυχές της ορθόδοξης εκκλησιολογίας, καθώς και εκκλησιολογικές ελλείψεις στη ζωή των Ορθόδοξων Εκκλησιών
Ο J. Nicoleεκφράζει τους προβληματισμούς του για μια θεολογική εκπαίδευση και μια ιεραποστολή που θα φέρνουν πραγματικά κοντά τον έναν στον άλλο και όλους με την ζωοποιό δύναμη του Αγίου Πνεύματος.
Ο Ν. Ματσούκας εξετάζοντας την ορθόδοξη θεολογία και τον ορθόδοξο πολιτισμό παρουσιάζει τη σχέση θεολογίας και πολιτισμού μέσα από τις πολιτιστικές μορφές που δημιουργήθηκαν μέσω της θεολογίας ως ζωής και υπομνηματισμού.
Ο Δ. Δόικος προσεγγίζει το θέμα των σχέσεων Ευαγγελίου και Πολιτισμού από την πλευρά της βιβλικής, ιδιαίτερα της παλαιοδιαθηκικής, θεολογίας και εξετάζει τις σχέσεις της με την θεολογία της Συνάφειας.
Ο CondothraM. Georgeαναφέρεται στις αιτίες που οδήγησαν στην ανάδειξη του θέματος των σχέσεων του χριστιανικού Ευαγγελίου με τους τοπικούς πολιτισμούς και τις άλλες θρησκείες και στις αλλαγές των παραδοσιακών ιεραποστολικών τακτικών κηρύγματος του Ευαγγελίου.
Ο Γ. Μαντζαρίδης αναλύοντας τα τρία βασικά συνθετικά στοιχεία της ταυτότητας της Ορθοδοξίας δηλώνει την μη ύπαρξη αντιπαράθεσης της εμπειρικής θεολογίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας προς τις μη κλασσικές θεολογίες.
Ο Ι. Πέτρου εξετάζοντας το ζήτημα της ανανέωσης της ανθρώπινης κοινωνίας υποστηρίζει ότι η σύγχρονη ορθόδοξη θεολογία πρέπει να χρησιμοποιήσει τη μέθοδο της θεολογίας της συνάφειας, χρήση της οποίας γίνεται και στην παραδοσιακή θεολογία των Πατέρων.
Η O. Ortegaπαρουσιάζει βασικά στοιχεία της φεμινιστικής θεολογίας, της σχέσης της με τη θεολογία της συνάφειας και την συμβολή αυτών στην συνειδητοποίηση της ανάγκης για συγκρότηση μιας αληθινής κοινότητας ανδρών και γυναικών μέσα στην Εκκλησία.
Ο Ι. Καραβιδόπουλος κάνοντας αναφορά στο θέμα της κοινωνίας γυναίκας και άνδρα, διερευνά το αν η ορθόδοξη βιβλική ερμηνεία εμπεριέχει και την ερμηνεία της ιστορικής συνάφειας.
Ο Γ. Μαρτζέλος εξετάζοντας κριτικά την πνευματολογία της ChungHyunKyung, η οποία είναι συναφειακή με έντονο ανιμιστικό και πανθεϊστικό χαρακτήρα, παρουσιάζει τα σημεία επαφής της με την ορθόδοξη πνευματολογία.
Ο Σ. Σακελλίων ανιχνεύει την δυνατότητα συνάντησης Κειμένου – Μηνύματος – Προσώπου – Ανθρώπου στην Ιστορική Πράξη κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στη θεολογία και την πολιτική.