Καθ’ οδόν, Εκκλησία σήμερα, τχ. 10 (1995), σσ. 176.
Στο 10ο τεύχος του περιοδικού Καθ’ οδόν επιχειρείται μια κατά το δυνατόν σφαιρική προσέγγιση και εξέταση της θέσης της Εκκλησίας μέσα στον σύγχρονο κόσμο και των προβλημάτων και των προκλήσεων που αντιμετωπίζει. Συνολικά δημοσιεύονται 14 άρθρα.
Ο Ι. Πέτρου αναφέρεται στην παρουσία της Εκκλησίας στην σύγχρονη μεταμοντέρνα κοινωνία και αναλύει κοινωνιολογικά και θεολογικά τον τρόπο λειτουργίας της μέσα σε αυτήν.
Ο Ν. Ζαχαρόπουλος αναλύει την κατάσταση που επικρατεί στην Εκκλησία και τις μορφές εκκοσμίκευσης και ιεραρχικής δομής που γνώρισε και υιοθετεί μέχρι σήμερα σε βάρος του βασικού και χαρακτηριστικού στοιχείου της, του χαρίσματος.
Ο Ν. Ματσούκας παρουσιάζει το δυναμικό και δραματικό προχώρημα της Εκκλησίας μέσα στον χώρο και τον χρόνο, τονίζοντας τον ρόλο της θεολογίας.
Ο μητρ. Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας αναλύει την θεολογική έννοια της κοινωνίας, το πώς αυτή επηρεάζει την ταυτότητα της Εκκλησίας, τη δομή της, τη διακονία της στον κόσμο και το πώς αυτή η κατανόηση της Εκκλησίας ως κοινωνίας μπορεί να επηρεάσει τις προσπάθειες προς μια ορατή ενότητα των Εκκλησιών.
Ο Μ. Μπέγζος εξετάζει θεολογικά τον επισκοποκεντρισμό της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την σημασία της συνοδικότητας στη ζωή της με αναφορές σε σχετικά με το θέμα κείμενα του π. Γ. Φλωρόφσκυ.
Ο Α. Ταχιάος σκιαγραφεί τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκαν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες της Αν. Ευρώπης στα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού και τον κίνδυνο εκκοσμίκευσης που αντιμετωπίζουν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες σήμερα.
Ο Ν. Μπουγάτσος παρουσιάζει τον τρόπο της εκκλησιαστικής διοίκησης διαχρονικά, διαβλέποντας σήμερα την έλλειψη της συμμετοχής των λαϊκών σε αυτή και καταθέτει τις προτάσεις του για την υπέρβαση του προβλήματος.
Η Ε. Παυλίδου εξετάζοντας από Ρωμαιοκαθολική οπτική το ερώτημα της σω-τηρίας του ανθρώπου έξω από την Εκκλησία που σήμερα τοποθετείται σε διαφορε-τική βάση, εξηγεί τον τρόπο και τους λόγους για τους οποίους απαντά καταφατικά.
Ο Γ. Μπασιούδης παρουσιάζοντας το εκκλησιολογικό πρόβλημα που συνδέεται με το αυτοκέφαλο και την ανακήρυξή του, αναφέρεται στον σχετικό προβληματισμό που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια σε διορθόδοξο επίπεδο.
Ο π. Β. Θερμός ψυχογραφώντας την σύγχρονη ελληνική κοινωνία και τις ανάγκες των πιστών ασκεί μια αυτοκριτική για το λειτούργημα του ιερέα στην σύγχρονη εποχή και για την παρωχημένη ποιμαντική μέριμνα που ασκείται.
Ο ρωμαιοκαθολικός π. F. Leinung παρουσιάζει με συντομία το ευρύτερο ποιμαντικό έργο που ασκείται στην ενορία που προΐσταται στην Γερμανία και την ενεργή συμμετοχή των λαϊκών στη συνολική ζωή και έργο της ενορίας.
Ο Σ. Σακελλίων κάνει λόγο για τον ρόλο της θεολογίας και των θεολόγων και για τον ρόλο των επισκόπων στο παρόν και το εγγύς μέλλον.
Ο F. Steffenskyπραγματοποιεί μια περιγραφή του πολιτισμού της μνήμης και ανάμνησης ως οικείωση του παρελθόντος και ενασχόληση με την κληρονομιά.
Ο Κ. Ζορμπάς παρουσιάζει τον ρόλο που καλούνται να έχουν σήμερα οι Εκκλησίες και ιδιαίτερα η Ορθόδοξη, στην προσπάθεια για την υπέρβαση της οικολογικής κρίσης.
Ο A. Momeniπεριγράφει την θέση των γυναικών στο διάβα της ιστορίας του Ιράν, θέση που διαχωρίζεται σε τρεις βασικές περιόδους στις οποίες σημειώνονται συγκεκριμένες μεταβολές με κατεξοχήν θρησκευτικό χαρακτήρα.