Καθ’ οδόν, Η πρόκληση της πολυπολιτισμικότητας, τχ. 16 (2000), σσ. 128.
Στο 16ο τεύχος του περιοδικού Καθ’ οδόν αναπτύσσονται θέματα σχετικά με τις προκλήσεις της πολυπολιτισμικότητας στην σύγχρονη κοινωνία. Συνολικά δημοσιεύονται 10 άρθρα, στα οποία αναλύονται διάφορες πτυχές του φαινομένου της πολυπολιτισμικότητας.
Ο Ι. Πέτρου παρουσιάζει με συντομία τις μακροχρόνιες διεργασίες και τον τρόπο με τον οποίο βαθμιαία διαμορφώθηκαν οι σύγχρονες κοινωνίες καθιστώντας την πολυπολιτισμικότητα πραγματικό κοινωνικό γεγονός.
Ο Ι. Καραβιδόπουλος αναλύει τον θρησκευτικό πλουραλισμό που επικρα-τούσε την εποχή την εμφάνισης του χριστιανισμού, έτσι όπως αυτός παρουσιάζεται μέσα από τις δύο επιστολές του απ. Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς και επιχειρεί μια βιβλική αντιμετώπιση του σημερινού πλουραλισμού με αφετηρία τις γενικότερες τοποθετήσεις του απ. Παύλου.
Ο Ν. Ματσούκας εκθέτει την πολυπλοκότητα των σύγχρονων κοινωνιών και την αποστολή και την ευθύνη των χριστιανικών εκκλησιών για την άσκηση ενός έμπρακτου αγώνα που θα χαρίσει στην ανθρωπότητα πρόοδο σε μια ανοικτή και δραματική πορεία.
Ο Α. Μανιτάκης εξετάζει τη θέση, τον ρόλο και την παρουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδας στην σύγχρονη δημόσια σφαίρα της ελληνικής κοινωνίας και προτείνει τον μετασχηματισμό της από θεσμό του Κράτους σε εθελούσια θρησκευτική οργάνωση, ως ίση προς ίσον, στην «κοινωνία των πολιτών».
Ο Κ. Χατζηκωνσταντίνου παρουσιάζει κριτικά τις απόψεις του F. Fukuyama για το τέλος της Ιστορίας και του S. Huntington για την σύγκρουση των πολιτισμών και παράλληλα εξετάζει το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης και του Ισλαμικού θρησκευτικού φανατισμού.
Ο Κ. Κυριαζόπουλος αναφέρεται στον ευρύ συνασπισμό για την ελεύθερη άσκηση της θρησκείας στις ΗΠΑ, ο οποίος αποτελείται από τοπικές ετερόκλητες θρησκευτικές ομάδες και ομάδες ατομικών ελευθεριών που έχουν βάλει κατά μέρος τις ιδεολογικές τους διαφορές, και εργάζεται για την θρησκευτική ελευθερία για όλους τους Αμερικανούς πολίτες.
Ο L. Martinπροτείνει αντί του «συγκρητισμού», ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό στοιχείο του ελληνιστικού πολιτισμού, την «εδραίωση της δύναμης» και εξετάζει ενδεικτικά την εδραίωση της βασιλικής και της θρησκευτικής δύναμης κατά την ελληνιστική περίοδο.
Ο Ζ. Παπαδημητρίου παρουσιάζει την ιστορία του Ινστιτούτου Κοινωνικής Έρευνας του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης και ιδιαίτερα την ανάπτυξη και την πορεία της «κριτικής θεωρίας» που διαμορφώθηκε ουσιαστικά από την «Σχολή της Φρανκφούρτης».
Ο Π. Βασιλειάδης περιγράφει την συνδιάσκεψη «Ορθόδοξη Λειτουργική Αναγέννηση και η Ορατή Ενότητα» στη μονή της Ν. Σκήτης και τα πορίσματά της, τονίζοντας ιδιαίτερα της θεμελιώδεις αρχές της χριστιανικής λατρείας και της συνέπειές της για την σύγχρονη Ορθόδοξη και οικουμενική λατρεία.
Η Α. Γκίτση προσεγγίζει θεολογικά την πολυπολιτισμικότητα, εστιάζοντας ιδιαίτερα στο ζήτημα της ενότητας μέσα στην διαφορετικότητα και τον ρόλο των Εκκλησιών και των θρησκειών στις σύγχρονες κοινωνίες.