Στο 17ο τεύχος του περιοδικού Καθ’ οδόν αναπτύσσονται θέματα σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών στην Εκπαίδευση μέσα από τα 7 άρθρα του σχετικού αφιερώματος, ενώ περιλαμβάνονται και 3 άρθρα εκτός του αφιερώματος για ευρύτερα, κατ’ ουσίαν όμως άμεσα σχετιζόμενα, θέματα.
Ο Μητρ. Θεσσαλιώτιδος κ. Θεόκλητος παραθέτει 6 προτάσεις και ιδέες ως πλαίσιο διαλόγου μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, αλλά και εσωτερικού προβληματισμού για ουσιαστική και έγκυρη στήριξη της εκκλησιαστική εκπαίδευσης με συγκεκριμένες προτάσεις.
Ο Ν. Ματσούκας τονίζοντας την γνωσιολογική διάσταση του μαθήματος των θρησκευτικών, αναφέρεται στη σχέση Ορθοδοξίας και πολιτισμού, την αξία της Βίβλου και την, κατ’ επέκταση, ανάγκη ανανέωσης του μαθήματος που θα πρέπει να γίνεται βάσει κειμένων και με πνεύμα κριτικής και διαλόγου.
Ο Ν. Ζαχαρόπουλος μελετώντας ιστορικά το φαινόμενο της διάδοσης των θρησκευτικών ιδεών, προσπαθεί με 8 συγκεκριμένες προτάσεις να απαντήσει στο ζήτημα του εάν θα πρέπει να ασκείται θρησκευτική αγωγή στους νέους σήμερα και με ποιον τρόπο.
Ο Ι. Πέτρου διερευνά τη θέση του μαθήματος των θρησκευτικών στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και εστιάζει στη συζήτηση για το θέμα αυτό στη μεταπολίτευση.
Στο 5ο κείμενο ο Παντελής Καλαϊτζίδης θέτει το θέμα της αλλαγής της φυσιογνωμίας και του χαρακτήρα του θρησκευτικού ή «πολιτιστικού» μαθήματος, εξηγώντας τα σύγχρονα θεολογικά και πολιτιστικά δεδομένα και τις προϋποθέσεις μιας τέτοιας αλλαγής.
Στο 6ο κείμενο ο Σταμάτης Σακελλίων επιμένει στη διασαφήνιση των ιδεολογικών στοιχείων του μαθήματος δεδομένου ότι η ορθόδοξη εκκλησία αποτελεί μειονότητα στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη μη σύνδεση σχολικής επίδοσης και έκφρασης της πίστης.
Στο 7ο κείμενο ο Παναγιώτης Ονουφρίου Ταμβάκης προτείνει μια ριζική αλλαγή του μαθήματος των θρησκευτικών: να γίνει το πρώτο μάθημα παιδείας στη δημόσια εκπαίδευση χωρίς απουσιολόγιο, βαθμολόγηση και εξετάσεις.
Στο 8ο κείμενο ο Γιάννης Μ. Κωνσταντίνου ασχολείται με το α΄ εδάφιο του άρθρου 3 παρ. 1 του Συντάγματος που πιστοποιεί τη θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού ως την επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα και επιχειρεί την ερμηνεία αυτής της διατύπωσης.
Στο 9ο κείμενο ο Πάρης Α. Παπαγεωργίου κάνει λόγο για την ελληνορθόδοξη ιδεολογία που δεν ταυτίζεται με την Ορθοδοξία και τη μεταρρυθμισμένη ευαγγελική πίστη στον ελληνικό χώρο.
Στη συνέχεια, δημοσιεύεται η Οικουμενική Χάρτα σε μετάφραση από το Γερμανικό πρωτότυπο του Ιωάννη Σ. Πέτρου.
Το τεύχος ολοκληρώνεται με τη στήλη «Συγγραφείς και βιβλία»