Κληρονομία, τόμ. 1, τεύχ. Α’, Ιανουάριος 1969, σσ. 216
Το πρώτο τεύχος του Περιοδικού Κληρονομία, του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών (Θεσσαλονίκη), περιλαμβάνει ευχητήριες επιστολές για την προσπάθεια του καθηγητού κ. Παναγιώτη Χρήστου, επτά (7) μελέτες, δέκα τέσσερις (14) βιβλιοκρισίες και τα χρονικά της εποχής.
Ο J. Ratzingerεξετάζει (γερμανιστί) την αποξένωση της σύγχρονης θεολογίας από τους Πατέρες της Εκκλησίας και διερευνά τα αίτια αυτής της απομάκρυνσης. Βασική ιδέα της παρούσας μελέτης είναι η σπουδαιότητα των «οικουμενικών Πατέρων», οι οποίοι αποτελούν το κοινό παρελθόν της αδιαιρέτου Εκκλησίας των πρώτων αιώνων, αλλά και το κοινό μέλλον όλων των Χριστιανών.
Ο Σ. Αγουρίδης παρουσιάζει την περίοδο των Απολογητών και επικεντρώνει την προσοχή του στη Χριστολογία τους, κάνοντας την παρακάτω διαπίστωση: από τη μία οι Απολογηταί διατηρούν και ερμηνεύουν τη διδασκαλία περί του προσώπου του Χριστού, αλλά από την άλλη εισάγοντας στη Χριστολογία την έννοια της κοσμολογίας του Λόγου, οδηγούν τη θεολογική σκέψη προς το ρατιοναλισμό. Τα έργα των Απολογητών αποτελούν έργα που αμύνονται τη χριστιανική πίστη έναντι των ρωμαϊκών αρχών με σκοπό τη νομική ανοχή του Χριστιανισμού στο τέλος των διωγμών.
Ο Π. Χρήστου διαπραγματεύεται το περί Πάσχα έργο του Μελίτωνος Σάρδεων, το οποίο διαπραγματεύεται την ορθότητα του εορτασμού του Πάσχα κατά την 14η Νισάν. Στα λειτουργικά κείμενα της Μεγάλης Παρασκευής (Αντίφωνα) στρέφει την προσοχή του ο μελετητής και εξετάζει την αποδοχή τους από την εκκλησιαστική κοινότητα, αλλά και την αφομοίωση νέων ύμνων για τις απαιτήσεις της εποχής.
OH. Hunger περιγράφει (γερμανιστί) την εσχατολογική εικόνα του Ουρανού, μέσα από τη Βυζαντινή Γραμματεία και εξηγεί τις διάφορες παραστάσεις της στην εικονογραφία.
Ο Σ. Χαρκιανάκης προχωρεί (γερμανιστί) σε μια αναλυτική παρουσίαση της διδασκαλίας του Αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού για το περί της Αγίας Τριάδος δόγμα του Χριστιανισμού, με βάση τους πέντε (5) θεολογικούς λόγους του. Στο πλαίσιο αυτό επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην άμεσο σχέση μεταξύ θεολογίας και ανθρωπολογίας, η οποία αποτελεί και τη βάση της τριαδολογίας αλλά και της χριστιανικής ανθρωπολογίας του ιερού Γρηγορίου.
Ο Γ. Μαντζαρίδης αναλύει τους όρους θεολογία, θεολόγος και θεολογείν, οι οποίοι προέρχονται από την αρχαία ελληνική γραμματεία και τα κείμενα της Αγίας Γραφής. Στην ιστορική προσέγγιση των όρων στρέφεται ο μελετητής για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν και παρατηρείται μια μείωση της αξίας της θεολογίας σήμερα, στην πραγματικότητα διασφαλίζεται η βαθύτερη ουσία της, που δεν είναι άλλη από την θεοπτία, δηλαδή την μυστική εμπειρία του Θεού.
Τέλος, ο Ε. Χρυσός κάνει μια συγκριτική μελέτη δύο επιστημονικών διατριβών σχετικών με των περί Αναστασίων Σιναϊτών. Του Γερμανού G. Weiss, ο οποίος μελετά την περί των Αναστασίων έρευνα και τη συμβολή τους στην πατρολογική μεσοβυζαντινή περίοδο και του Σ. Σάκκου, ο οποίος μελετά το όλο πρόβλημα περί των Αναστασίων Σιναϊτών, μέσα από συγκεκριμένα χειρόγραφα του Αγίου Όρους. Οι δύο μελέτες αλληλοσυμπληρώνονται και αποτελούν σημαντικό έργο για την προώθηση της θεολογικής έρευνας στο παραπάνω θέμα.
Ακολουθούν βιβλιοκρισίες σημαντικών θεολογικών βιβλίων, ενώ στα Χρονικά του τεύχους γίνεται παρουσίαση των δρώμενων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τη εν Ελλάδι θεολογικής κίνησης.