Κληρονομία, Τόμος 4, Τεύχος Α’, Ιανουάριος 1972, σσ. 227
Στο Τεύχος αυτό της Κληρονομίας περιλαμβάνονται εννέα (9) Μελέτες, 2 Βιβλιοπαρουσιάσεις και τα Χρονικά.
ΟMetrop. StylianosHarkianakis στην παρούσα μελέτη (γερμανιστί) για την Ανάσταση του Χριστού και την Εκκλησία δεν προσπαθεί, όπως και ο ίδιος σημειώνει να απαντήσει σε ερωτήματα τα οποία τίθεται από την Εξηγητική και την Απολογητική αλλά να απαντήσει στα ερωτήματα: 1) κατά πόσο η περί της αναστάσεως πίστη αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της χριστολογικής διδασκαλίας της Εκκλησίας και 2) κατά πόσο η ανάσταση αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της σωτηριολογικής διδασκαλίας της Εκκλησίας.
Ο ιερομόναχος Α. Ραντοσάλβλιεβιτς μελετά τη σημασία της «ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ» για την Εκκλησία αναλύοντας τρία σημεία: 1) τη σημασία της Παράδοσης για την ίδια την Εκκλησία, 2) Ο φύλαξ της Παράδοσης είναι η ίδια η Εκκλησία και 3) το κριτήριο της Παράδοσης είναι η ίδια η Εκκλησία και η Εκκλησία είναι ένας θεοσύστατος Οργανισμός, όπου ο Χριστός «χθες και σήμερον» ο ίδιος.
Ο Παν. Χρήστου ερευνά τη διαφορετικότητα της διδασκαλίας του Γρηγορίου Νύσσης για τον άνθρωπο. Διαφέρει κατά πολύ από τους άλλες πατέρες και τούτο το πράττει έχοντας γνώση της ανάλυσης, η οποία δεν αποσκοπεί σε μια νέα ερμηνεία του ανθρωπολογικού δόγματος αλλά «γύμνασμα του νου».
OC. Tsispanlis στην παρούσα μελέτη (αγγλιστί) δεν αρκείται απλώς σε μια ανάλυση και ερμηνεία της «Έκθεσης της Βασιλείου Τάξεως» του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου αλλά μελετά σε βάθος τις βασιλικές στέψεις και άλλες συναφείς τελετές καθώς και τη σημασία τους για την περίοδο από τον 5ο μέχρι τον 10ο αιώνα.
OC. Constantelos ερευνά τα σημεία εκείνα που κατέληξαν στην αγιοποίηση του αυτοκράτορα Ιωάννη Γ’ Δούκα Βατατζή, βασιλέα της Αυτοκρατορίας της Νικαίας ( 1222-1254). Εάν και κατά τους επικριτές του υπήρξε ανεξάρτητος και απειθής προς την διοικούσα Εκκλησία εντούτοις ο λαός του απέμεινε την μεγίστη αξία που στηρίζεται κυρίως στο φιλανθρωπικό του έργο.
OH.M. Hagen μελετά (γερμανιστί) τη σημασία του χειρογράφου για την «Κύρου Ανάβαση» του Ξενοφώντα στον Κώδικα Βλατάδων 36, του 14ου αιώνα. Ο ερευνητής θεωρεί το χειρόγραφο αυτό πολυτιμότερο από αυτό που υπαρχει στον Κώδικα Parisinus 1640.
OE. Lamberzπροσπαθεί (γερμανιστί) να διερευνήσει την πορεία και την κατάληξη 33 ελληνικών χειρογράφων του Δόκτορος Micon, θεολόγου καθηγητού της Βαρκελώνης, το 1582.
OR. Hübner προσπαθεί (γερμανιστί) να μελετήσει μια νέα ερμηνεία για την ενσάρκωση του Λόγου του Θεού του Απολλυνάριου Λαοδικείας.
Τέλος, ο Μητρ. Στ. Χαρκιανάκης κάνει μερικές επισημάνσεις ως προς τις χρήσεις όρων και φράσεων που υποδηλώνουν την ανακολουθία τους σχετικώς με την Ορθόδοξη εκκλησιαστική φιλολογία.
Στο τέλος, μετά την παρουσίαση σημαντικών βιβλίων της εποχής ενώ στα Χρονικά γίνεται η παρουσίαση γεγονότων όπως το ιστορικό της Προπαρασκευαστικής Επιτροπής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και τα Διεθνή Συνέδρια Πατερικών και Βυζαντινών Μελετών.