Σύναξη, Χωρίς κάποιο ειδικό θέμα, τχ. 7 (1983), σσ. 106
Τα κείμενα του τχ. 7 του περιοδικού έρχονται να θίξουν διαφορετικά θέματα το καθένα μιας και δεν επιλέχθηκε να αφιερωθεί το τεύχος σε ένα ειδικό αντικείμενο. Έτσι αφού ανοίξει το τεύχος με την ιδιότυπη γραφή του Ν.Γ. Πεντζίκη ο οποίος με αφορμή το συναξάρι της 6ης Ιουλίου δημιουργεί ένα ακόμη μνημείο ποιητικής γραφής με τον τίτλο «Ζωυφίου ημερήσιος νούς» δημοσιεύεται η τότε ανέκδοτη εισήγηση του μεγάλου ορθόδοξου διανοητή Δ.Γ. Κουτρουμπή στο «Θεολογικό φροντιστήριο» του 1961 με τον τίτλο «Η χάρις της Θεολογίας». Σε αυτό ο θεολόγων αφανής διδάσκαλος ορίζει και τιμά την θεολογία ως προϋπόθεση ζωής. Την παρουσιάζει στην σχέση της με την άσκηση ως δημιουργό «ορθοφροσύνης» και ως μέσο δηλαδή με το οποίο η νόηση μπορεί να βλέπει σωστά αλλά και ως αποτέλεσμα άνωθεν δωρεάς και χάριτος που οδηγεί στην όντως ζωή που υπερβαίνει τον θάνατο. Στον Κουτρουμπή, την πολυτάραχη ζωή του και στην τεράστια σημασία του έργου του για την νεοελληνική θεολογία θα αφιερωθούν σε άλλο σημείο του τεύχους αυτού της Σύναξης κείμενα γραμμένα από τον Δ. Μαυρόπουλο, « Δημήτρης Κουτρουμπής 1921-1983» και από τον Αρχ. Η. Μαστρογιαννόπουλο «Από το ερημητήριο της Βουλιαγμένης» ενώ θα δημοσιευθεί και ένα ακόμη απόσπασμα με την μορφή συνέντευξης από τις προσωπικές του σημειώσεις «Περί πτωχείας». Το δεύτερο δοκίμιο αποτελεί απόσπασμα από το έργο του VladimirSoloviev «Legrandecontroverse» και δημοσιεύεται με τον τίτλο «Ανατολή και Δύση πρό Χριστού». Αποτελεί μια μελέτη του συγγραφέα πάνω στον άνθρωπο και τον πολιτισμό στην Άπω Ανατολή και την Δύση. Γίνεται σαφής αναφορά στον ξένο με την χριστιανική πίστη ανθρωποκεντρισμό της Δύσης ενώ παράλληλα φωτίζονται πτυχές των προϋποθέσεων της πίστης και του πολιτισμού των λαών της Άπω Ανατολής μια και εκφράσεις τους εμφανίζονται με διάφορες μορφές σήμερα να εισβάλλουν και στον δυτικό κόσμο. Ο π. Συμεών (τότε) Γρηγοριάτης (ο ίδιος ως Περουβιανός προερχόμενος από μια πολύ μακρινή με την ορθοδοξία παράδοση)υπογράφει το τρίτο δοκίμιο του τεύχους μια θεώρηση της ενανθρώπισης ως κατάφασης στον υλικό κόσμο και την μορφή του μέσω της ορθόδοξης εικονογραφίας. Ο εξαγιασμός της κτίσης και ο χριστιανικός θεανθρωποκεντρισμός δηλώνονται από τον π. Συμεών ως όρια έναντι του δυτικού ανθρωποκεντρισμού ο οποίος τονίστηκε στο κείμενο του Solovief και ο οποίος ενώ ενθουσιάζει αρχικά τελικώς δεν σώζει. Στον «Ορθόδοξο κόσμο» συνεχίζεται το αφιέρωμα (β΄ μέρος) του προηγούμενου τεύχους στην Ορθοδοξία στην Ευρώπη με κείμενα των Κ.Γ. Ξυνόπουλου «Η ορθόδοξη κοινότητα της Μασσαλίας», Αρχ. Κύριλλου Αργέντη «Η ορθόδοξη πνευματικότητα στον σύγχρονο κόσμο» και του Επισκόπου Διοκλείας Κάλλιστου Wear «Η ενότητα των ορθοδόξων» ενώ δημοσιεύεται ακόμη και ένα κείμενο κραυγή όπως χαρακτηριστικά λέγεται το οποίο υπογράφεται από πλήθος προσωπικοτήτων οι οποίοι εμπλέκονται στο ορθόδοξο έργο στην γηραιά ήπειρο και ιδιαίτερα στη Γαλλία προς την Β΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη της Γενεύης στο οποίο τονίζουν την ανάγκη της λήψης από την Διάσκεψη αποφάσεων προς την κατεύθυνση της επίλυσης της δυσάρεστης πραγματικότητας της ορθόδοξης εκκλησίας στην Γαλλία όπου ο εθνισμός εν είδει λοιμώδους νοσήματος κατατρώγει το εκκλησιαστικό σώμα. Το τεύχος συμπληρώνουν οι μόνιμες στήλες «Διάλογος με τους αναγνώστες» και «Το βιβλίο» ενώ οι «Σελίδες διδαχής» αφιερώνονται αυτή τη φορά (όπως και στο προηγούμενο τεύχος) στο θέμα «Αθεΐα»