Σύναξη, Μια ορθόδοξη ματιά στην Ψυχολογία, τχ.  25 (1988)  σελ.119

         Με αναφορές στην ψυχοθεραπεία και την ψυχανάλυση και σε μια προσπάθεια να βρεθεί η σημασία της για το σημερινό άνθρωπο και η πιθανή σχέση τους με την θεολογία, συγκροτείται το αφιέρωμα της ΣΥΝΑΞΗΣ στην ψυχολογία.

 Το πρώτο δοκίμιο «Ψυχολογία :Επιστήμη ή αίρεση;» του π. Φιλόθεου Φάρου θίγει το πρόβλημα της αντιμετώπισης του ζητούμενου από τους πιστούς, της εμπιστοσύνης ή της αμφισβήτησης  στην Ψυχολογία και στην ψυχοθεραπευτική πράξη.

 Ο Ι. Κορναράκης υπογράφει το δοκίμιο: « Ορθόδοξη Ποιμαντική Ψυχολογία» που αναφέρεται στην κρίση της Ψυχολογίας όταν αυτή ανυψώνεται σε μια θεωρία με αξιώσεις καθολικής αποδοχής. Η σχέση της ποιμαντικής Θεολογίας με την επιστημονική Ψυχολογία μπορεί να συγκροτήσει μια

Ορθόδοξη Ποιμαντική Ψυχολογία που θα νοείται ως σύστημα ψυχολογικών γνώσεων που ανταποκρίνεται στους στόχους και τις επιδιώξεις της Ποιμαντικής Θεολογίας.

 Ο π. Α. Αυγουστίδης στην «Σωτηριολογική διάσταση της Ψυχιατρικής» προσφέρει ένα θεολογικό σχόλιο στη δυνατότητα της ύπαρξης μιας κοινής σωτηριολογικής πρότασης από τη από την Θεολογία και την Ψυχιατρική. Εγχείρημα δύσκολο αφού ο κάθε χώρος, πολλές φορές, θεωρεί με διαφορετικό τρόπο τον άνθρωποκαι το σκοπό του.

 «Θεωρία και πράξη της Ποιμαντικής απέναντι στην Ψυχολογία» είναι ο τίτλος του δοκιμίου του π. Βασιλείου Θερμού το οποίο εξετάζει προβλήματα σχετικά με την αποδοχή της Ψυχολογίας από τη Θεολογία και το αντίστροφο.

 Στη συνέχεια του περιοδικού δημοσιεύεται μια συζήτηση ανάμεσα στον π. Α. Ρωμαίο και τον ψυχίατρο Δ. Κυριαζή σχετική με το θέμα «Ψυχανάλυση και Εξομολόγηση».

 Η Κ. Χιωτέλλη γράφει το διήγημα «Ο Συλλειτουργός» και η Α. Κωστάκου σχολιάζει ποιητικά «Κατά τον Συναξαριστή» της 10ης Οκτωβρίου».

 Ο «Διάλογος με τους αναγνώστες» έχει σαν θεματολογία του τη σχέση Εκκλησίας και Κράτους και οι «Σελίδες Διδαχής» μας δίνουν κείμενα του π. Ν. Σαράντου, του Ηλία Βουλγαράκη και του Ε. Μάινα με θέματα σχετικά με την εξομολόγηση.