Σύναξη, Ορθοδοξία και ανατολικές παραδόσεις, τχ. 27 ( 1988), σσ.121
Το 27ο τεύχος του περιοδικού Σύναξη είναι αφιερωμένο στις ανατολικές παραδόσεις μέσα από μια συγκριτική εξέταση τους σε σχέση με την Ορθόδοξη παράδοση. Τα κείμενα του αφιερώματος είναι κείμενα σπουδής και καλύπτουν διάφορες πτυχές του κόσμου των ανατολικών παραδόσεων. Στο τεύχος υπάρχει και ένα μικρό αφιέρωμα στον λογοτέχνη Ν. Γ. Πεντζίκη.
Το αφιέρωμα ανοίγει με ένα μικρό κείμενο του Αρχ. Σωφρονίου που στοχεύει στην κατανόηση των διαφορών της ευχής του Ιησού από κάθε είδος τεχνικών μέσων που οδηγούν στην άμεση ένωση με το Θεό. Ο συγγραφέας πραγματεύεται την αληθινή θεολογία για την γνώση του Θεού που ταυτίζεται με την άσκηση της Αγάπης.
Η επόμενη μελέτη είναι του Σ. Παπαλεξανδρόπουλου και πραγματοποιεί μια αντιπαραβολή ορισμένων γενικότατων γνωρισμάτων ή γενικών αρχών που χαρακτηρίζουν τις θρησκείες της Άπω Ανατολής με αντίστοιχες αρχές της Ορθοδοξίας έχοντας ως στόχο κυρίως την ανάδειξη των διαφορών. Οι αρχές αυτές προκύπτουν μέσα από ένα στοχασμό πάνω στις σχέσεις απόλυτου και πραγματικότητας, απόλυτου και ολότητας, πάνω στην δομή του απόλυτου, σχέση δομής και γνώσης. υπερβατικός και προσωπικός χαρακτήρας του απόλυτου.
Στη μελέτη που ακολουθεί ο μοναχός Μακάριος ο Ινδός προσπαθεί να συσχετίσει την μυστική παράδοση της ινδικής θρησκευτικότητας με την χριστιανική θεολογική παράδοση. Μέσα από αυτήν την συσχέτιση θέλει να δώσει μια απάντηση σε αυτούς που θεωρούν το φαινομενικά «εκτός» του Χριστιανισμού, σαν ένα «πλάι» στο Χριστιανισμό, και όχι σαν κάτι ουσιαστικά ενταγμένο στο Χριστό.
Ακολουθούν δύο μικρά κείμενα. Το πρώτο είναι του μητροπολίτου Ανδρούτσης Αναστασίου και αναφέρεται στην ορθόδοξη κατανόηση της θρησκευτικής τεχνικής της Γιόγκα. Το δεύτερο κείμενο είναι ένα ανθολόγιο κειμένων της βουδιστικής παράδοσης που έχουν μεταφραστεί από τον Σ. Παπαλεξανδρόπουλου.
Το μελέτημα του Α. Καριώτογλου ασχολείται με ένα ιερό βιβλίο του Ινδουισμού την Μπαγκαβάτ Γκιτά που αποτελεί μια φιλοσοφική και θεολογική επεξεργασία των βεδικών κειμένων. Ο συγγραφέας επικεντρώνει στις έννοιες της λύτρωσης και της άσκησης και στο τρόπο που κατανοούνται αυτές οι έννοιες στην Μπαγκαβάτ Γκιτά.
Τα τρία επόμενα κείμενα έχουν ως θέμα τους την μουσουλμανική θρησκευτική παράδοση. Το πρώτο κείμενο είναι του Λ. Καμπερίδη και περιγράφει το φαινόμενο της ανάδυσης ενός νέου θρησκευτικού εθνικισμού στις χώρες της Τουρκίας, της Περσίας και των δημοκρατιών με μουσουλμανικό πληθυσμό της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Το δεύτερο κείμενο είναι ένα ανθολόγιο με κείμενα από την παράδοση των μουσουλμάνων Σούφι και Μυστικών που έχει μεταφράσει ο Γ. Θεμελής. Τέλος το τρίτο κείμενο που κλείνει και το αφιέρωμα είναι ένα μελέτημα του Σεΐχη Χουσσείν Νάσρ. Θέμα του είναι η παρουσίαση και η ερμηνεία των σημαντικών ομοιοτήτων, κατά τον συγγραφέα, της ησυχαστικής παράδοσης και της παράδοσης του Σουφισμού και κυρίως στο ζήτημα της φύσης και του νοήματος της προσευχής στις δύο παραδόσεις.
Το τεύχος ολοκληρώνεται με τις μόνιμες στήλες του περιοδικού Ορθόδοξος Κόσμος, Διάλογος με τους Αναγνώστες και με ένα μικρό αφιέρωμα στον λογοτέχνη Ν. Γ. Πεντζίκη με κείμενα του ίδιου, του Γ. Δανιήλ, του Ν. Τριανταφυλλόπουλου, του Σ. Πασχάλη, του Α. Κοσματόπουλου και του Α. Μαντά.