Σύναξη, Ορθόδοξος Κλήρος, τχ. 42 (1992), σσ. 105.
Το 42ο τεύχος του περιοδικού Σύναξη είναι αφιερωμένο σε ζητήματα που άπτονται τον ρόλο και την λειτουργία του Ορθόδοξου κλήρου μέσα στην ζωή της Εκκλησίας. Στη θεματική αυτή αναφέρονται τα πρώτα εννιά κείμενα του τεύχους.
Το αφιέρωμα αρχίζει με ένα απόσπασμα από τον Απολογητικό- Περί Ιερωσύνης λόγο του Γρηγορίου του Θεολόγου. Στο απόσπασμα αυτό ο Πατέρας της Εκκλησίας αναφέρεται στο τρόπο με τον οποίο οι Ορθόδοξοι ιερείς οφείλουν να ποιμαίνουν τα μέλη της Εκκλησίας.
Το επόμενο μελέτημα είναι του Μητροπολίτη Θηβών και Λειβαδείας Ιερωνύμου. Ο συγγραφέας πραγματοποιεί μια ιστορική αναδρομή στην κατάσταση της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης στα πρώτο μισό αιώνα ζωής του ελληνικού κράτους κυρίως στο πρώτο μέρος του κειμένου του. Στο δεύτερο μέρος καταγράφει τα προβλήματα που υφίστανται στην σημερινή εκκλησιαστική εκπαίδευση και καταλήγει με μια σειρά προτάσεων για την ουσιαστική βελτίωση αυτής.
Το κείμενο του π. Σ. Κοφινά αναφέρεται στην κρίση ταυτότητας των κοινοτήτων της Εκκλησίας που βρίσκονται στην επαρχία. Ο νεοπλουτισμός, η αντιμετώπιση της παράδοσης ως φολκλόρ είναι στοιχεία που απομυθοποιούν την εξιδανικευμένη εικόνα της επαρχίας και θέτουν επί τάπητος το πρόβλημα της εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας σύμφωνα με τον συγγραφέα.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι του π. Σ. Σαράντου στο οποίο παρουσιάζεται μια ωραιοποιημένη εικόνα της ιερατικής διακονίας με ένα πλήθος στερεοτύπων και κοινοτυπιών. Αντίθετα στο κείμενο του ο π Β. Θερμός επισημαίνει κριτικά την αναντιστοιχία ανάμεσα στην πράξη των ιερέων και στην θεολογική κληρονομιά της Εκκλησίας. Αναλύει τους τρεις ρόλους του κληρικού, ως λειτουργού, ως διδάσκαλου και ως ποιμένα και προσπαθεί να διατυπώσει ορισμένες αρχές για την καλύτερη κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας του κλήρου.
Τα δύο κείμενα που ακολουθούν καταθέτουν κάποιες σκέψεις για τον ορθόδοξο ιερέα. Το πρώτο του αρχιμανδρίτη Ηλία αναφέρεται στη ζωή του ιερέα ως μαρτυρία και ως παρουσία του ίδιου του Χριστού και του μηνύματος Αυτού. Το δεύτερο κείμενο είναι του π. Π. Καποδίστρια και παρουσιάζει την σχέση ιερωσύνης και ποίησης και την στάση και τον ρόλο ενός κληρικού και ποιητή μέσα σε αυτήν την σχέση.
Ο π. Δ. Παπαχατζής παρουσιάζει το ποιμαντικό και κοινωνικό εγχείρημα συνεργασίας μιας ενορίας με το Ίδρυμα Αγωγής των Ανηλίκων Αρρένων των φυλακών Κορυδαλλού. Ο συγγραφέας παρουσιάζει αναλυτικά τις ενέργειες που έγιναν στα πλαίσια αυτού του μονοετούς προγράμματος συνεργασίας και τα αποτελέσματα αυτού. Επίσης καταθέτει και τα συμπεράσματα του από αυτήν την προσπάθεια.
Το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με μία μελέτη του π. Κ. Παπαδόπουλου που αναφέρεται στο διήγημα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου «Ο ιερεύς του χωριού» και επισημαίνει την εκλεκτική συγγένεια αυτού του διηγήματος με τον Παπατρέχα του Κοραή.
Στην ενότητα Ορθόδοξος Κόσμος δημοσιεύονται ποιήματα του Σ. Μαρτίνου, του π. Π. Καποδίστρια και του Λ. Μαϊνά. Επιπλέον υπάρχει ένα κείμενο του Π. Ζαρίφη που περιγράφει την κατάσταση της οικογένειας ενός ιερέα από την προοπτική του παιδιού αυτής της οικογένειας. Τέλος δημοσιεύεται μια συζήτηση που διεξήχθη μεταξύ των: Σ. Γουνελά, π. Γ. Καλατζή, π. Κ. Στρατηγόπουλου, π. Β. Θερμού, π. Ι. Χατζηθανάση και του Π. Νικολόπουλου. Το κεντρικό θέμα της συζήτησης ήταν οι σχέσεις που διαμορφώνονται μεταξύ της Εκκλησίας και των νέων. Μέσα από την συζήτηση θίχτηκαν ζητήματα όπως η θέση των νέων στη σημερινή ελληνική κοινωνία και η εικόνα που έχει η Εκκλησία για αυτούς, το ζήτημα της προσέγγισης και της κατήχησης αυτών, το ζήτημα της ενεργούς συμμετοχής αυτών στην ενοριακή ζωή, το ζήτημα της πολιτικής ταυτότητας των νέων και της αμφιθυμίας που εκδηλώνεται από την Εκκλησία απέναντι σε πτυχές αυτής της ταυτότητας.
Στις τελευταίες σελίδες του τεύχους περιλαμβάνονται οι μόνιμες στήλες του περιοδικού Διάλογος με τους αναγνώστες, Το βιβλίο και μια στήλη σύντομης βιβλιοπαρουσίασης των βιβλίων που έχουν σταλεί στην Σύναξη.