Σύναξη, Φθινόπωρο 92, τχ.43 (1992), σσ. 108.
Το 43ο τεύχος του περιοδικού Σύναξη περιέχει κείμενα με διαφορετικά θέματα σε σχέση με την θεολογία, την εκκλησιαστική ιστορία, την ζωή της Εκκλησίας σήμερα.
Το πρώτο κείμενο του Η. Βουλγαράκη ερευνά το θέμα της ανανέωσης της Εκκλησίας. Στο πρώτο μέρος αναφέρεται σε ορισμένες λανθασμένες ενέργειες για την ανανέωση της Εκκλησίας και στο δεύτερο μέρος εξετάζει τη δυνατότητα ανανέωσης της Εκκλησίας, κυρίως σε σχέση με την έννοια της ανανέωσης και σε σχέση με τα κριτήρια που πρέπει να συντρέχουν γι’ αυτή.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι του Σ. Γουνελά. Το κείμενο αυτό στοχεύει σε μια εσωτερική περιγραφή μεγάλου μέρους των εκκλησιαστικών, θεολογικών και πνευματικών πραγμάτων χωρίς αξιώσεις συστηματικής ανάλυσης. Ο συγγραφέας θίγει ζητήματα εκκλησιαστικής ανθρωπολογίας μέσα από ένα τρόπο γραφής ελλειπτικό και συνειρμικό θέλοντας να καταδείξει έναν βασικό άξονα προβληματισμού.
Τα δύο κείμενα που ακολουθούν αναφέρονται στο ζήτημα του θανάτου. Το πρώτο κείμενο είναι μία θεολογική και φιλοσοφική μελέτη του Χ. Γιανναρά στην οποία εξετάζεται το ζήτημα της ζωής μετά τον θάνατο μέσα από μία θεολογία των σχέσεων της ανθρώπινης φύσης με την ανθρώπινη υπόσταση. Η μελέτη αυτή γίνεται με ανάλυση της σχέσεως φύσης και υπόστασης που εγκαινιάζεται από την ενσάρκωση του Λόγου του Θεού και με προσφυγή στην θεολογία του Μάξιμου του Ομολογητή. Το δεύτερο κείμενο είναι του Τ. Ζαννή, ο οποίος και εξετάζει το ζήτημα του θανάτου από την πλευρά των επιστημών της βιολογίας και της ιατρικής. Στο κείμενο παρουσιάζονται απόψεις σημερινών βιολόγων και ιατρών για τον θάνατο και παρουσιάζεται εκτενώς η μελέτη της η μελέτη της ElisabethKubler-Rossγια τα διάφορα στάδια της πορείας του ανθρώπου προς το θάνατο.
Το επόμενο κείμενο του μ. Νεόφυτου εξετάζει το ζήτημα της ελληνικής γλώσσας. Ο συγγραφέας σε ένα κείμενο που έχει τη μορφή διαλόγου θίγει διάφορα ζήτημα που άπτονται της σχέσεως του ανθρώπου με την γλωσσική του παράδοση.
Το κείμενο του π. Ι. Χρυσαυγή αναφέρεται στα βιώματα που έχει ο ίδιος ως ελληνορθόδοξος κληρικός στην Αυστραλία. Ο συγγραφέας περιγράφει την προσωπική του εμπειρία και καταθέτει τις σκέψεις του σε ζητήματα λατρείας, πίστεως, μυστηριακής ζωής, ιεραρχικής δομής, τρόπο λειτουργίας της τοπικής ενορίας της ορθόδοξης Εκκλησίας μέσα στην αυστραλιανή κοινωνία.
Τελευταίο μελέτημα του τεύχους είναι του Δ. Μόσχου ο οποίος αναπτύσσει το ζήτημα των σχέσεων της θεολογικής σκέψης με τους κοσμικούς διανοούμενους στην υστεροβυζαντινή εποχή. Ο συγγραφέας καταφέρνει μέσα από μια ουσιαστική σύνοψη της σχετικής βιβλιογραφίας να παρουσιάσει την συνθετότητα της παραπάνω σχέσεως και να αποδείξει την παρουσία μιας εκκοσμικευμένης Δύσης μέσα στην Ανατολή που είναι όπως και στην Αναγέννηση εξίσου επιθετική προς έναν θρησκειοποιημένο Χριστιανισμό.
Το τεύχος ολοκληρώνεται με μικρά κείμενα του Α. Τζουράκη, Π. Νικολόπουλου, ποίηση του Π. Λαλιάτση και τις μόνιμες στήλες του περιοδικού Διάλογος με τους Αναγνώστες, Το Βιβλίο.