Σύναξη, Η άσκηση στη ζωή μας, τχ. 53 (1995), σσ. 123.
Το 53ο τεύχος του περιοδικού Σύναξη περιέχει ένα αφιέρωμα στο ζήτημα της Άσκησης. Το αφιέρωμα συγκροτείται από εφτά μελέτες που προσεγγίζουν το ζήτημα από διαφορετικές οπτικές.
Το πρώτο μελέτημα είναι του Θ. Παπαθανασίου και επιχειρεί να προσδιορίσει μέσα από την ιστορία της Εκκλησίας, των δογμάτων της και της θεολογίας της, την έννοια της άσκησης και τα κριτήρια εκκλησιολογικής πιστότητας και αλήθειας αυτής. Δίνει ένα ευρύτερο ορισμό στην έννοια της άσκησης που αφορά όλα τα μέλη της Εκκλησίας και εξετάζει την κίνηση του μοναχισμού και της άσκησης εντός αυτού σε διαλεκτική σχέση με την ευχαριστιακή συγκρότηση της ιστορικής εκκλησιαστικής κοινότητας.
Η μελέτη που ακολουθεί είναι του π. Β. Θερμού και έχει θέμα της ένα οντολογικό σχεδίασμα της σχέσης ασκήσεως και ανθρώπινου ψυχισμού. Ο συγγραφέας αναλύει της ψυχικές και ψυχαναλυτικές έννοιες: ορμή, αίτημα, επιθυμία με βάση την ψυχαναλυτική θεωρία του Λακάν και φέρνει σε διάλογο αυτές τις έννοιες με την ανθρωπολογία των Πατέρων ώστε να διαχωριστεί η Ορθόδοξη άσκηση από άλλες ανατολικής εμπνεύσεως ασκητικές πρακτικές.
Τα δύο επόμενα κείμενα προσεγγίζουν το θέμα της άσκησης μέσα από δύο διαστάσεις της καθημερινής ζωής του ανθρώπου, την εργασία και τον γάμο. Στο πρώτο κείμενο ο Α. Αποστολίδης ασχολείται με το νόημα της άσκησης στον χώρο της εργασίας. Ορίζοντας την εργασία όχι πια ως δουλεία αλλά ως δημιουργία στην υπηρεσία του ανθρώπου και του κόσμου επισημαίνει τα σημερινά αδιέξοδα στον χώρο της εργασίας λόγω του οικονομικού και παραγωγικού συστήματος που έχει επικρατήσει. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο απαντάται το ερώτημα για το τι σημαίνει άσκηση. Στο δεύτερο κείμενο ο Π. Νικολόπουλος επιχειρεί να ορίσει την έννοια της άσκησης στον έγγαμο βίο και στις δυσκολίες και τις προκλήσεις που προκύπτουν εντός αυτού.
Το μελέτημα του Γ. Φίλια εξετάζει την έννοια της άσκησης στην ευχολογία και υμνολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μέσα από αυτήν την εξέταση παρουσιάζει πτυχές του ασκητικού χαρακτήρα της Ορθόδοξης λατρείας. Το επόμενο μελέτημα του Σ. Γιαγκάζογλου ασχολείται την αντιμετώπιση της οικολογικής κρίσης μέσω μιας άλλης θεώρησης του κόσμου και του ανθρώπου στα πλαίσια της εκκλησιαστικής εμπειρίας. Αντλώντας από την θεολογία του αγίου Γρηγορίου Παλαμά ο συγγραφέας δομεί αυτήν την διαφορετική θεώρηση του ανθρώπου και του κόσμου.
Τελευταίο κείμενο του αφιερώματος είναι το κείμενο του Π. Γκούρβελου εξετάζει συγκριτικά τις απαντήσεις που δόθηκαν σε μεταφυσικά ερωτήματα στον χώρο της Δύσης και στον χώρο της Ανατολής. Τέτοια ερωτήματα είναι για την θνητότητα ή αθανασία του ανθρώπου, το ερώτημα για το τι είναι η αλήθεια;, και κυρίως το ερώτημα για την σημασία και τον τρόπο αληθινής ύπαρξης του ανθρώπινου προσώπου.
Στην μόνιμη στήλη του περιοδικού Ορθόδοξος Κόσμος δημοσιεύεται ένα κείμενο του Π. Πανόπουλου με θέμα την ερμηνεία του ρόλου, της ιδιαιτερότητας και τελικώς του χαρίσματος που διαθέτει ένας μέλος της Εκκλησίας που αποκαλείται στάρετς στην συνείδηση των πιστών. Επιπλέον δημοσιεύεται με μια εκτενής βιβλιοπαρουσίαση του Περί Προσευχής του αρχιμανδρίτη Σωφρόνίου από τον π Θ. Κουμαριανό. Το τεύχος ολοκληρώνεται με τις μόνιμες στήλες του περιοδικού Διάλογος με τους Αναγνώστες και Το Βιβλίο.