Σύναξη, Αποκάλυψη, Οικολογία, Φονταμενταλισμός, 56 ( 1995), 124 σσ..
Το 56ο τεύχος του περιοδικού Σύναξη περιέχει στο κύριο μέρος του ένα αφιέρωμα στην Αποκάλυψη του Ιωάννου με αφορμή τα 1900 έτη από την συγγραφή της και με θέμα την πρόσληψη της σήμερα μέσα σε συνθήκες παγκόσμιας οικολογικής κρίσης και ανόδου των φονταμενταλιστικών κινημάτων.
Το αφιέρωμα ξεκινάει με το μήνυμα των Προκαθημένων της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο Συνέδριο που έλαβε χώρα στην Πάτμο για τον εορτασμό των 1900 ετών από την συγγραφή της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισήγηση του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη στο ίδιο συνέδριο. Ο συγγραφέας υπογραμμίζει την θεολογική σημασία του βιβλίου της Αποκαλύψεως προκρίνοντας την ερμηνευτική προσέγγιση με οδηγό την διαχρονική υπαρξιακή του σημασία αντί της ερμηνείας που ψάχνει για συμβολισμούς και εικόνες. Μέσα από αυτήν ερμηνευτική θέση τίθεται το ερώτημα για το τι έχει να πει το βιβλίο της Αποκάλυψης για την οικολογική κρίση της εποχής μας.
Η επόμενη εισήγηση του Καρδιναλίου RogerEtchegaray ασχολείται με το ίδιο θέμα. Βασική θέση του εισηγητή είναι ότι πρέπει συνεχώς να τονίζεται ότι η Αποκάλυψη δεν περιγράφει το τέλος του κόσμου αλλά απεναντίας τη καινούργια δημιουργία του κόσμου. Μόνο μέσα από την προοπτική αυτής της νέας Δημιουργίας μπορεί ο άνθρωπος να νοηματοδοτήσει τον κόσμο και την φύση με τις προκλήσεις που εμπεριέχουν.
Ακολουθούν δύο εισηγήσεις. Η μία είναι του Κ. Δεσποτόπουλου που αναφέρεται στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στην απαραίτητη δραστηριοποίηση της επιστημονικής κοινότητας για την αντιμετώπιση των κινδύνων που προκύπτουν και θα προκύψουν. Η δεύτερη είναι του HermanE. Dalyπου αναφέρεται στην έννοια της συντηρητικής ανάπτυξης που δίνει μια λύση στα προβλήματα που προκύπτουν από το σημερινό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που οδηγεί στην καταστροφή της φύσης. Μέσα από την Αποκάλυψη θεωρεί οτί υπάρχει ένα σημαντικό και ελπιδοφόρο μήνυμα και εξηγεί τους λόγους που αυτό δεν εισακούεται στην επιστημονική και πολιτική κοινότητα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στην εισήγηση του ο Χ. Γιανναράς ασχολείται με δύο ερωτήματα. Πρώτον, εάν είναι τόσο αντίθετη προς την αρχαιοελληνική η χριστιανική θεώρηση της φύσης. Δεύτερον, εάν είναι η Αποκάλυψη του Ιωάννη ένας θρίαμβος της Ιστορίας πάνω στην φύση, η εξαγγελία της έσχατης απαξίωσης και καταστροφής της φύσης για χάρη της μεσσιανικής Βασιλείας.
Η εισήγηση που ακολουθεί είναι του Ι. Παναγόπουλου και αποβλέπει στην αναγνώριση και την εκτίμηση των βασικών ερμηνευτικών αρχών και της εξηγητικής μεθόδου των πατερικών Υπομνημάτων του βιβλίου της Αποκάλυψης. Θέλει να δείξει την ιδιάζουσα συμβολή και αξία της πατερικής κατανοήσεως της Αποκάλυψης.
Το αφιέρωμα τελειώνει με δύο κείμενα. Το πρώτο είναι του Φ. Σέρραρντ και αναφέρεται στην δυνατό παράδειγμα που μπορεί να λάβει ο σημερινός χριστιανός από τους Πατέρες της ερήμου όσο αναφορά την ευχαριστιακή του σχέση με τον κόσμο. Το δεύτερο κείμενο είναι του Γ. Μαντζαρίδη με θέμα το φαινόμενο του χριστιανικού φονταμενταλισμού, στο οποίον ασκεί κριτική και αντιπροτείνει την χριστιανική ηθική ως ουσιαστική αντιμετώπιση και υπέρβαση του.
Στη μόνιμη στήλη του περιοδικού Ορθόδοξος Κόσμος υπάρχει ένα μικρό σχόλιο του Π. Γιατζάκη για τις επιδράσεις της Αποκάλυψης στη σκέψη του Μαρξ, ένα διήγημα του Δ. Αγγελή, ένα κείμενο για το εικαστικό έργο σε σχέση με την Αποκάλυψη του Β. Φιλιππάκου από τον Ν. Ζία και ένα κείμενο του Θ. Παπαθανασίου για την ιεραποστολική δράση στην Ανατολική Αφρική.
Το τεύχος ολοκληρώνεται με τις μόνιμες στήλες του Διάλογος με τους Αναγνώστες και Το Βιβλίο.