Σύναξη, Εκκλησία, Αποστολή, Λατρεία, Κοινωνία, τχ. 61 (1997), σσ. 135.
Το 61ο τεύχος του περιοδικού Σύναξη περιέχει κείμενα χωρίς κάποιο ενιαίο άξονα. Τα θέματα που απασχολούν τους συγγραφείς των κειμένων εντοπίζονται σε πεδία σχετικά με την εκκλησιαστική ζωή, την Λατρεία, την σχέση Κοινωνίας και Αποστολής.
Το πρώτο κείμενο του τεύχους είναι η εισήγηση του Μητροπολίτη Μαυροβουνίου Αμφιλόχιου στην 4η Διεθνή Συνδιάσκεψη των Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών στο Βελιγράδι. Θέμα της αποτελεί η θέση της ιεραποστολής στην εκκλησιαστική ζωή της σημερινής εποχής, τα προβλήματα που προκύπτουν από τα ιστορικά δεδομένα της χριστιανικής αυτοκρατορίας και της ανάδυσης της εθνικής ταυτότητας, τα προβλήματα από τα σημερινά δεδομένα του οικουμενικού κινήματος και της κατάρρευσης των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Το δεύτερο κείμενο είναι του π. Α. Καλύβα ασχολείται με το ζήτημα της λειτουργικής ανανέωσης και το νόημα αυτής για μια ουσιαστική λειτουργική μεταρρύθμιση. Στη μελέτη του αναλύει την πηγή και τον σκοπό της λειτουργικής μεταρρύθμισης καταλήγοντας και σε κάποια συμπεράσματα.
Το τρίτο κείμενο είναι η εισήγηση του Π. Βασιλειάδη στο συνέδριο το οποίο αναφέρθηκε παραπάνω. Θέμα του είναι η διερεύνηση της ιεραποστολικής πρακτικής μέσα από την ευχαριστιακή εμπειρία που αποτελεί για τον συγγραφέα μήτρα της σύνολης θεολογίας και πνευματικότητας της Εκκλησίας. Η μελέτη που ακολουθεί είναι του Γ. Φίλια με θέμα τις εκκλησιολογικές διαστάσεις της Λατρείας και ιδιαίτερα της Θείας Ευχαριστίας. Η σχέση Εκκλησίας και Λατρείας διερευνάται μέσα από την σχέση του «κανόνα προσευχής» και του «κανόνα πίστης» με βάση την αρχή ότι η ιστορία της Εκκλησίας διδάσκει ότι η λατρεία αποτέλεσε πάντοτε την επίσημη διακήρυξη της πίστης.
Η μελέτη της Ν. Παπαγεωργίου εξετάζει την εδραιωμένη αντίληψη στην ελληνική πραγματικότητα ότι υπάρχει μια θεσμοποιημένη Εκκλησία, ιεραρχικά συγκροτημένη που ταυτίζεται με τους επισκόπους και διατηρεί κάποια απόσταση από το πλήρωμα της, το λαό. Αυτό που την ενδιαφέρει κυρίως είναι να δείξει σε ποιο βαθμό η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος εκφράζει αυτήν την αντίληψη και πόσο ανταποκρίνεται στην εικόνα που παράγεται από αυτήν την αντίληψη. Μεθοδολογικό εργαλείο είναι η ανάλυση με την γλωσσοκοινωνιολογική μέθοδο του J. Gritti του επίσημου θεσμικού λόγου της Εκκλησίας της Ελλάδος δηλαδή των εγκυκλίων της Ιεράς Συνόδου που απευθύνονται στους Χριστιανούς.
Ακολουθεί ένα μικρό κείμενο του Α. Παπαμιχαλόπουλου για την σχέση του κληρικαλισμού με την ταυτότητα της Εκκλησίας και μία συζήτηση. Στην συζήτηση αυτή παίρνουν μέρος οι Π. Νικολόπουλος, π. Σ. Σκλήρης, π. Α. Πινακούλας, π. Θ. Κουμαριανός και ο Γ. Φίλιας. Τα θέματα της συζήτησης αφορούν την εκκλησιαστική κατάσταση, τον τρόπο που βιώνουν οι ιερείς το λειτούργημα τους και την σχέση τους με το ποίμνιο τους, ποια σχέση έχει το ποίμνιο με την λατρευτική ζωή, τις ακολουθίες και τα μυστήρια.
Το τεύχος συμπληρώνεται με την μόνιμη στήλη του Ορθόδοξος Κόσμος όπου δημοσιέυονται διάφορα κείμενα μικρής έκτασης όπως το π. Δ. Τάτση για τις μικρές ενορίες, του Κ. Τριανταφυλλίδη για την εκκλησιαστική τέχνη. Επίσης δημοσιεύεται το κείμενο απάντηση του π. Κ. Παπαδόπουλου σε εκτενής επιστολή του Αρχιμ. Α. Παραβάντσου με θέμα το διάλογο με τους Αντιχαλκηδόνιους. Το τεύχος ολοκληρώνεται με τις μόνιμες στήλες του Διάλογος με τους Αναγνώστες και Το Βιβλίο.