Το 64ο τεύχος της Σύναξης περιέχει ένα αφιέρωμα σε έναν από τους σημαντικότερους θεολόγους του εικοστού αιώνα, τον π. Γεώργιο Φλωρόφσκυ.
Το αφιέρωμα αποτελείται από επτά κείμενα, εκ των οποίων τα δύο είναι κείμενα του ίδιου.
Το αφιέρωμα ανοίγει με ένα μικρό κείμενο του π. Φλωρόφσκυ που έχει τον χαρακτήρα ενός μικρού βιογραφικού σημειώματος. Ο π. Φλωρόφσκυ περιγράφει την πνευματική του διαδρομή και συντάσσει μια μικρή θεολογική διαθήκη τονίζοντας την διάσταση της ιστορίας μέσα στην ορθόδοξη θεολογία και την θεολογική σημασία της διδασκαλίας των Ελλήνων Πατέρων ή αλλιώς του Χριστιανικού Ελληνισμού.
Το επόμενο κείμενο είναι του Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζησιούλα και αποτελεί μια απόπειρα εισαγωγής στην θεολογία του π. Φλωρόφσκυ. Άξονες για αυτήν την εισαγωγή είναι η θέση που έχουν στην σκέψη του π. Φλωρόφσκυ οι έννοιες του προσώπου και της ελευθερίας. Αυτές οι έννοιες παρουσιάζονται με κριτήριο την μέριμνα για την οικουμενική διάσταση της χριστιανικής αλήθειας και για την δημιουργική πρόσληψη της Πατερικής θεολογίας που διακατέχει το έργο του π. Φλωρόφσκυ. Επιπλέον τονίζεται το πρωτείο της Χριστολογίας στην θεολογία του π. Φλωρόφσκυ.
Ο Θ. Παπαθανασίου συμβάλλει στο αφιέρωμα με μία πολυσέλιδη μελέτη με θέμα την εκκλησιολογική και ιστορική θεώρηση της χριστιανικής πίστης από τον π. Φλωρόφσκυ. Στο πρώτο μέρος της μελέτης υπάρχει μία ανάλυση των θέσεων του Φλωρόφσκυ γενικότερα για την ιστορία, ενώ στην υπόλοιπη μελέτη θίγονται τα ζητήματα του χριστιανικού ελληνισμού , της παράδοσης, των εσχάτων και της αντινομικής σχέσης μεταξύ «αυτοκρατορίας» και «ερήμου» που είναι και το βασικό ερμηνευτικό σχήμα που ανέπτυξε στα έργα του ο π. Φλωρόφσκυ.
Το αφιέρωμα συμπληρώνεται με δύο μικρά κείμενα, του π. Γ. Μεταλληνού που είναι μία τρισέλιδη συνοπτική αναφορά στην προσφορά του π. Φλωρόφσκυ στην θεολογία και στην Εκκλησία και του π. BorisBobrinskoy που είναι μια μικρή προσωπική μαρτυρία για τον δάσκαλο του π.Φλωρόφσκυ. Ακόμη στο αφιέρωμα υπάρχουν και άλλα δύο μεγάλα κείμενα. Το ένα είναι του Φ. Σχοινά και παρουσιάζει με αφορμή την σκέψη του Φλωρόφσκυ την συνάντηση χριστιανισμού και ελληνισμού σε διάφορα πεδία: της κοσμολογίας, της ανθρωπολογίας, της οντολογίας του προσώπου, της ερμηνείας του κακού, της αντίληψης για τον χρόνο. Το άλλο μεγάλο κείμενο και τελευταίο του αφιερώματος είναι ένα κείμενο του ίδιου του π. Φλωρόφσκυ που είναι απόσπασμα από το μεταφρασμένο βιβλίο του στα ελληνικά Το σώμα του ζώντος Χριστού.
Εκτός αφιερώματος υπάρχει στο τεύχος το κείμενο του Δ. Τέρνερ και το κείμενο του Π. Γιατζάκη. Το πρώτο κείμενο είναι μια απόπειρα εναλλακτικής θεώρησης του Βυζαντίου με άξονα αυτό που ονομάζει ο συγγραφέας «κοινωνικό μύθο». Στο συγκεκριμένο κείμενο ως παράδειγμα κοινωνικού μύθου εκλαμβάνεται η συνέχεια της ύστερης αρχαιότητας και του Χριστιανισμού. Το δεύτερο κείμενο περιγράφεται η έννοια του μεσσιανισμού και η μεταμόρφωση της από τον αρχαίο μεσσιανισμό της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης στον μοντέρνο μεσσιανισμό της νεωτερικότητας και κυρίως σε εβραίους στοχαστές του δεκάτου-ενάτου και του εικοστού αιώνα: MosesHess, HermannCohen, WalterBenjamin, Gershom Scholem και Theodor Adorno.
Το τεύχος ολοκληρώνεται με ένα μικρό κείμενο του O. Clementγια τον Ρώσο φιλόσοφο Μπερντάγιεφ, ένα κείμενο του Π. Υφαντή αφιερωμένο στη μνήμη του Χ. Μαλεβίτση, τρία ποιήματα του PhilipSherrard και τις μόνιμες στήλες του περιοδικού Διάλογος με τους αναγνώστες και Το βιβλίο.