Το 76ο τεύχος της Σύναξης έχει ως κεντρική θεματική του τη σχέση Ενότητας και Ποικιλίας στη φύση της Εκκλησίας και τη ζωή της. Υπό το πρίσμα της Πεντηκοστής τα κείμενα του τεύχους προσπαθούν να ανιχνεύσουν το νόημα αυτής της σχέσης μέσα σε ένα κόσμο που εξιδανικεύεται η διαφορά και σε ένα εκκλησιαστικό σώμα που πολλές φορές επιδιώκεται ο ολοκληρωτισμός στο όνομα της ενότητας.
Πρώτο κείμενο του τεύχους είναι η μελέτη του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη. Ο συγγραφέας περιγράφει το πως ο εκκλησιαστικός τρόπος ύπαρξης
δεξιώνεται την ετερότητα σε αντίθεση με την πεπτωκυία ύπαρξη όπου η διαφορά και η ετερότητα γίνονται αφορμή για διαίρεση. Η εκκλησιολογία και η προσωποκεντρική θεώρηση είναι οι χώροι όπου αναπτύσσεται μια θεολογία της κοινωνίας των ετεροτήτων από τον συγγραφέα.
Το δεύτερο κείμενο είναι του Επίσκοπου Βρανιτσέβου Ιγνάτιου και έχει ως θέμα του την εξέταση της Συνοδικότητας ως εμπειρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε διάφορα επίπεδα. Το κείμενο προσπαθεί να απαντήσει στα εξής ερωτήματα: Σε τι συνίσταται η Συνοδικότητα της Εκκλησίας; Από που αυτή απορρέει; Ποιος είναι ο ρόλος της Συνοδικότητας στην πραγμάτωση και τη φανέρωση της εκκλησιαστικής ενότητας τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο;
Το κείμενο που ακολουθεί είναι μία μελέτη του Π. Νέλλα για το ζήτημα της σύγκλησης της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ο συγγραφέας κατορθώνει με την μελέτη του να αναδείξει θεολογικά κριτήρια:για την αυθεντική συγκρότηση του εκκλησιαστικού σώματος και την ζωοποιό του σχέση με τον κόσμο, για την περιχώρηση συνοδικότητος και εκκλησιαστικής καθημερινότητας, για την σχέση μεταξύ κοινωνικής πραγματικότητας και θεολογίας, για τη διελκυνστίδα θεσμού και χάριτος.
Το τεύχος συνεχίζεται με δύο μικρά κείμενα. Το πρώτο είναι του Αρχιμανδρίτη Μ. Κυρίτση και αναφέρεται στον διπλό πειρασμό του συγκρητισμού και της σύγκρουσης που καραδοκούν στην εκκλησιαστική ζωή λόγω της ποικιλίας των θεολογικών φωνών εντός αυτής. Το δεύτερο κείμενο είναι του π. Μ. Καρδαμάκη ο οποίος ασκεί κριτική στο φαινόμενο του «Γεροντισμού», ενός φαινομένου που θρησκοποιεί και ηθικοποιεί την πίστη της Εκκλησίας, διαιρεί και ομαδοποιεί τα μέλη του εκκλησιαστικού σώματος, και συνεπάγεται την καταστροφή της ενότητας και την αχρήστευση του σκοπού των εκκλησιαστικών κλήσεων και χαρισμάτων.
Το έκτο κατά σειρά κείμενο είναι του Σ. Γιαγκάζογλου και αναφέρεται στην έριδα δύο σημαντικών θεολόγων του 20ου αιώνα του π. Γ. Φλωρόφσκυ και του Β. Λόσκυ. Η έριδα αυτή αφορούσε μια διχογνωμία ως προς το ιδιαίτερο περιεχόμενο και τη θέση της Χριστολογίας και της Πνευματολογίας στην Εκκλησιολογία, το λεγόμενο πρόβλημα των «δύο οικονομιών».
Το προτελευταίο κείμενο είναι του π. Ι. Μάγιεντορφ. Στο κείμενο αυτό ο συγγραφέας αναπτύσσει τις διάφορες χρήσεις των όρων «καθολικός» και «καθολικότητα» μέσα στην ζωή της Εκκλησίας και στην αυτοσυνειδησία της. Τελευταίο κείμενο του αφιερώματος είναι του Θ. Παπαθανασίου το οποίο έχει παρόμοια προβληματική με το προηγούμενο κείμενο. Ο συγγραφέας προσπαθεί να φωτίσει τους όρους «καθολικός» και «καθολικότητα» μέσα απο την προοπτική της ιεραποστολής. Παράλληλα διακρίνει και εξηγεί την έννοια της καθολικότητας στον χώρο και την έννοια της καθολικότητας στον χρόνο στη σημερινή εποχή.
Εκτός της κεντρικής θεματικής υπάρχει και μία μεθοδολογική μελέτη για τη θεολογία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά από τους Χ. Τερέζη και Γ. Παναγόπουλου. Πιο συγκεκριμένα στην μελέτη αυτή γίνεται μια ανάλυση της έννοιας της θεότητας στην πραγματεία του Αγίου Γρηγορίου Περί θείων ενεργειών.
Το τεύχος συμπληρώνεται από τις μόνιμες στήλες του περιοδικού Ορθόδοξος κόσμος , Διάλογος με τους αναγνώστες και Το βιβλίο.