Σύναξη, Διαδρομές σε ανοιχτές συζητήσεις, τχ. 87 (2003), σσ. 113.
Το 87ο τεύχος της Σύναξης είναι ένα ποικίλο τεύχος με κείμενα που διαπραγματεύονται διάφορα θέματα.
Το πρώτο κείμενο που δημοσιεύεται στο τεύχος είναι του π. Γ. Φλωρόφσκυ. Το κείμενο αυτό αποτελεί μια μελέτη της εξέλιξης της σκέψεως του Ντοστογιέφσκυ πάνω στο ζήτημα της ελευθερίας του ανθρώπου. Ο Φλωρόφσκυ βαθύς γνώστης της ρώσικης ιστορίας εξετάζει την λογοτεχνική δημιουργία του Ντοστογιέφσκυ σε συνδυασμό με τις ιστορικές συνθήκες της εποχής του και σε συνδυασμό με τις ιδεολογικές, κοινωνικοπολιτικές, θρησκευτικές και φιλοσοφικές διαμάχες της ίδιας εποχής. Καταφέρνει επομένως με αυτόν τον τρόπο να δώσει σάρκα και οστά στην έννοια της ελευθερίας που οραματιζόταν ο Ντοστογιέφσκυ.
Το δεύτερο κατά σειρά κείμενο ανήκει στον Δ. Μαγριπλή και διαπραγματεύεται το ζήτημα του ρόλου που παίζει η θρησκεία ως βασικού συστατικού στοιχείου του πολιτισμού. Ο συγγραφέας αναλύει την διαδικασία κοινωνικοποίησης και εκπολιτισμού του ανθρώπου και συγχρόνως περιγράφει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες η θρησκεία παραμένει φορέας κοινωνικοποίησης σε μια εποχή πολυπολιτισμικότητας και εκκοσμίκευσης.
Ο αρχιμανδρίτης Ι. Φούντας στο μελέτημα του προσπαθεί να φανερώσει τα σωστά κριτήρια για την οριοθέτηση της σημασίας και του σκοπού που οφείλει να έχει ο γάμος μέσα στο σώμα του Χριστού, δηλαδή μέσα στην εκκλησία. Ο συγγραφέας έχει την τόλμη να αναθεωρήσει παλιές του θέσεις πάνω στο ζήτημα και να δώσει μέσα στη μελέτη του μια αγαπητική, ευχαριστιακή και φιλάνθρωπη θεολογία της ενώσεως των δύο ανθρώπων μέσα στο γάμο. Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι με αντίστοιχο τρόπο προσπαθεί να αρθρώσει και το θεολογικό νόημα της παρθενίας χωρίς να εισάγει κριτήρια ανωτερότητας ή κατωτερότητας της σε σχέση με το γάμο.
Το επόμενο μελέτημα το έχει συγγράψει ο αρχιμανδρίτης Α. Παραβάντσος. Με βάση την ψυχολογική θεωρία για την έννοια του εαυτού του Ηeinz Κohuto συγγραφέας αναπτύσσει τις τρεις θεμελιώδεις ανάγκες του ψυχικού εαυτού κάθε ανθρώπου κυρίως στην βρεφική και την παιδική ηλικία, στο πρώτο μισό της μελέτης του. Στο δεύτερο μισό προσπαθεί να θέσει κάποιες πνευματικές προεκτάσεις της ψυχολογίας του εαυτού όπως αυτές παρουσιάζονται σε μια εξειδικευμένη περίπτωση ψυχοθεραπείας ενός προσώπου.
Τελευταίο μελέτημα στο κύριο σώμα του τεύχους είναι του Χ. Χριστοφορίδη με θέμα την έννοια του λειτουργικού συμβόλου. Ο συγγραφέας σε αντιπαράθεση με την τυπολογική ερμηνεία του συμβόλου από τον μητροπολίτη Περγάμου Ζησιούλα, επιχειρεί να παρουσιάσει μια ερμηνεία του λειτουργικού συμβόλου που να έχει αναφορά και στις φυσικές ιδιότητες αυτού. Δηλαδή προσπαθεί να αναπτύξει το συμπέρασμα ότι η φύση και οι ευρύτερες παραδοχές για ένα σύμβολο αποτελούν κριτήρια ερμηνείας αυτού.
Στο συγκεκριμένο τεύχος υπάρχει και η στήλη Σελίδες Διδαχής όπου δημοσιεύονται δύο κείμενα. Το πρώτο κείμενο είναι μια διδακτική πρόταση των Α. Μπάρλο και της Β. Γώγου για τη διδασκαλία του θέματος «Σεξουαλικότητα και κοινωνία προσώπων» που εντάσσεται στο ενδέκατο μάθημα του βιβλίου των θρησκευτικών της Γ΄ Λυκείου. Οι συγγραφείς δίνουν ένα ολοκληρωμένο σκελετό μαθήματος για το συγκεκριμένο θέμα. Το δεύτερο κείμενο του Χ. Ντούσκα είναι που στοχάζεται τη θέση του μαθήματος των θρησκευτικών στην σημερινή κοινωνία και προτείνει συγκεκριμένες αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα των τριών τάξεων του γυμνασίου και των τριών τάξεων του λυκείου.
Στο συγκεκριμένο τεύχος υπάρχει επιπλέον η στήλη Αναγνώσεις όπου το βιβλίο το όποιο κρίνεται είναι το βιβλίο του καθηγητή Π. Βασιλειάδη Μετανεωτερικότητα και Εκκλησία. Η πρόκληση της Ορθοδοξίας. Οι κριτικοί αναγνώστες είναι ο π. Κ.Στρατηγόπουλος, ο Σ. Γουνελάς και ο Π. Καλαϊτζίδης. Και οι τρεις αναγνωρίζουν τις αρετές του βιβλίου ως προς την παρουσίαση των εξελίξεων στον χώρο της θεολογικής επιστήμης, αλλά διαφοροποιούνται στις κρίσεις τους για τον τρόπο διαπραγμάτευσης από τον συγγραφέα της σχέσης της Εκκλησίας με την μετανεωτερικότητα.
Το τεύχος ολοκληρώνεται με τις μόνιμες στήλες του Ορθόδοξος κόσμος, Διάλογος με τους αναγνώστες και το Βιβλίο.