~ Ορθόδοξη Θεολογική Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Ι.Μ.Δ. ~

Η ιστοσελίδα βρίσκεται υπό αναβάθμιση.

Σύναξη 92 Οκτώβριος- Δεκέμβριος 2004

Σύναξη, Εκκλησιολoγία: «εάν επιλάθωμαί σου, Ιερουσαλήμ, κολληθείη η γλώσσα μου τω λαρυγγί μου», τχ. 92 ( 2004), σσ. 111.

            Το 92ο τεύχος της Σύναξης είναι το τελευταίο μεταξύ τριών τευχών που είναι αφιερωμένα στο θέμα της Εκκλησιολογίας.

            Το πρώτο κείμενο είναι του Αρχιμανδρίτη Ευσέβιου Βίττη. Θέμα του είναι η ύπαρξη ή μη αντιστοιχίας λέξεων και πραγματικότητας στον εκκλησιαστικό λόγο. Μέσα από αυτήν την μελέτη επιδιώκεται μια κριτική αυτεπίγνωση της πνευματικής ατμόσφαιρας στην οποία ζουν τα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού.

            Στο δεύτερο κείμενο του τεύχους ο Γ. Μαντζαρίδης κάνει κάποιες σκέψεις για την πορεία της ορθόδοξης θεολογίας. Αναφέρεται στις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η ορθόδοξη θεολογία ως μία θεολογία καθολική και όχι ομολογιακή όπως οι άλλες. Τέτοιες προκλήσεις είναι η ενεργοποίηση της υπερβατικής αποκαλύψεως του Χριστιανισμού και η πρόκληση για καταπολέμηση της θρησκειοποιήσεως ή της ειδωλοποιήσεως του.

            Το κείμενο του Σ. Λαζάρου βρίσκεται κοντά στον προβληματισμό του προηγούμενου κειμένου αφού αναφέρεται στην αλλοίωση της πίστης όταν αυτή εκπίπτει απλώς σε μια μορφή θρησκείας. Αυτή την αλλοίωση την διαπιστώνει σε διάφορες πτυχές της ενοριακής ζωής της εκκλησιαστικής κοινότητας. Στο ίδιο μήκος σκέψης ο Γ. Τσερεβελάκης στοχάζεται την ταυτότητα και την αυτοσυνειδησία της Εκκλησίας. Το κείμενο του θίγει επιγραμματικά πολλά ζητήματα πάνω στο θέμα της εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας κάνοντας καίριες και ουσιαστικές επισημάνσεις.

            Στο μελέτημα που ακολουθεί ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός εξετάζει την έννοια του «Κανονικού Μνημοσύνου» από εκκλησιολογική και δογματική πλευρά. Το μελέτημα του δομείται σε τέσσερις άξονες: α) η σχέση λατρείας και διοίκησης στην Ορθόδοξη Εκκλησία, β) η σπουδαιότητα της «κοινωνίας» και της «ακοινωνησίας» στις σχέσεις των τοπικών Εκκλησιών, γ) το εύγλωττον των λειτουργικών εθίμων για την «κοινωνία» και το κοινό λεξιλόγιο του «Μνημοσύνου» διά ζώντας και κεκοιμημένους, δ) το σχετικό και περιστασιακό «ειδικό βάρος» των Ι. Κανόνων για το συγκεκριμένο θέμα.

            Προτελευταίο κείμενο του αφιερώματος είναι η μελέτη του π. ΗeikiHuttunenπου είναι ιερέας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Φιλλανδίας. Θέμα της μελέτης του είναι η ιστορία της ανασυγκρότησης της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Εσθονίας μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Στις πρώτες σελίδες της μελέτης περιγράφεται η κατάσταση της Εκκλησίας της Εσθονίας την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης και στη συνέχεια δίνεται βάρος στην περιγραφή της αναδημιουργίας μέσα και από τις σχέσεις της Εσθονικής Εκκλησίας με τις γειτονικές Αδελφές Εκκλησίες της Φιλανδίας και της Ρωσίας.

            Τελευταίο κείμενο είναι το κείμενο του Π. Νικολόπουλου. Ο συγγραφέας βάζει στο κέντρο του προβληματισμού του το ερώτημα το πως θα εκπληρώσει η Εκκλησία την αποστολή της διακονώντας μια κοινωνία εκκοσμικευμένη που προωθεί την ιδιωτικοποίηση της θρησκείας και το συνειδητό της πλήρωμα το συνιστά μια μειοψηφία του ελληνικού λαού. Παρουσιάζει τις απαντήσεις που δίνονται σε αυτό το ερώτημα από θεολογικές τάσεις, εκσυγχρονιστικές και παραδοσιοκρατικές.

            Εκτός του αφιερώματος υπάρχει ένα κείμενο της μοναχής Θεοξένης με θέμα την αντιμετώπιση της κτίσης από το μοναχισμό. Αναφερόμενη στα αδιέξοδα της σύγχρονης ζωής του ανθρώπου και ειδικά στην προβληματική του σχέση με το φυσικό του περιβάλλον, η μοναχή Θεοξένη παρουσιάζει την χριστιανική επαγγελία για την ανακαίνιση της Κτίσης, την οποία προσπαθεί να διαφυλάξει ο μοναχισμός και είναι μια ουσιαστική προοπτική σωτηρίας από το σημερινό οικολογικό αδιέξοδο.

            Στο τέυχος υπάρχει και η στήλη Σελίδες Διδαχής που δημοσιεύονται δύο κείμενα με το ίδιο θέμα. Πως πρέπει να διδαχθεί το ζήτημα των ναρκωτικών στα πλαίσια της 17ης διδακτικής ενότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών της Γ΄ Λυκείου. Η πρώτη διδακτική πρόταση είναι του Α. Κούρτη, ο οποίος παρουσιάζει τον θεματικό σκελετό πάνω στον οποίο θα αρθρωθεί το μάθημα. Η δεύτερη διδακτική πρόταση είναι της Β. Γώγου και του Α. Μπάρλου, οι οποίοι προτείνουν την δόμηση του μαθήματος μέσα από την επιλογή δύο τραγουδιών. Οι στίχοι αυτών των τραγουδιών θα αποτελέσουν και το ερέθισμα για την ανάπτυξη των σκέψεων των μαθητών πάνω στην ύλη του συγκεκριμένου μαθήματος.

            Το τεύχος ολοκληρώνεται με τις μόνιμες στήλες του περιοδικού Ορθόδοξος Κόσμος, Διάλογος με τους Αναγνώστες και Το Βιβλίο.  

Αναζητηση