~ Orthodox Theological Digital Library I.M.D. ~

Δελτίο Βιβλικών Μελετών, τόμ. 10, Ιούλιος – Δεκέμβριος 1991, έτ. 20, σσ. 64

            Το τεύχος Ιουλίου – Δεκεμβρίου 1991 του Δελτίου Βιβλικών Μελετών περιέχει πέντε (5) άρθρα.

            Ο π. Σ. Μαυροφίδης θίγει το ζήτημα της διορθωτικής και της ερμηνευτικής μετάφρασης της εβραϊκής Βίβλου, όσον αφορά μερικά «σκοτεινά κείμενα» που δεν είναι εύκολο κατανοήσιμα εξαιτίας της εβραϊκής γλώσσας που χρησιμοποιούν. Το θέμα το παρουσιάζει αναφερόμενος αφενός στο διορθωτικό μένος που είχαν στο παρελθόν ορισμένοι βιβλικοί επιστήμονες και αφετέρου στο αντιδιορθωτικό μένος που επιδεικνύουν σήμερα ορισμένοι βιβλικοί ερευνητές, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην Σχολή της Ρώμης. Τέλος, αναφέρει την «έντιμη» λύση που προτείνουν ορισμένοι βιβλιστές, δηλαδή στο να αφήνει ο μεταφραστής κενά διαστήματα με αποσιωπητικά κάθε φορά που θα συναντά ένα σοβαρά διαταραγμένο κείμενο.

            Ο Δ. Πασσάκος προσφέρει μια σύντομη εισαγωγή στην Κοινωνιολογική Ερμηνεία της Κ.Δ.. Αυτό το πραγματοποιεί παρουσιάζοντας το πώς ξεκίνησε αυτή η καινούργια ερμηνευτική μέθοδος στη Δύση, γιατί συνειδητοποιήθηκε η ανάγκη της, ποιες γνωστικές περιοχές της Κοινωνιολογίας χρησιμοποιήθηκαν από διάφορους ερευνητές, τις κυριότερες προσεγγίσεις για την εφαρμογή της κοινωνιολογικής ερμηνείας στην Κ.Δ., τις κριτικές που ξεσήκωσε και τέλος την αναγκαιότητα της χρησιμοποίησης αυτής της μεθόδου στην ερμηνεία των ιερών κειμένων.

            Ο D. Adamo εξετάζει τη σημασία του εβραϊκού όρου ruach που σημαίνει άνεμος, αναπνοή, αέρας ή πνεύμα. Ο συγγραφές παρουσιάζει της χρήσης του όρου ως ανέμου, ως αναπνοής, ως ζωντανής δύναμης, ως ανεξάρτητου πνεύματος, ως αισθήματος και τέλος ως της θελήσεως του ανθρώπου.

            Ο Ν. Πριμέντας επιχειρεί να αποδώσει τη πραγματική σημασία του Ιω. 19,23 για τον άρραφο χιτώνα του Ιησού. Στο πλαίσιο αυτό προχώρησε σε μια ενδελεχή μελέτη του χιτώνα και στην αναζήτηση της πιθανής τεχνικής κατασκευής του, ώστε να εμβαθύνει στην περιγραφή του Ιωάννη. Έτσι, ύστερα από κάποιες διαπιστώσεις στον χώρο της κλωστοϋφαντουργικής τεχνικής, οδηγήθηκε στο σχεδιασμό υφαντικής διατάξεως και μεθόδου κατασκευής ολοκληρωμένου χιτώνα χωρίς την παρέμβαση ράφτη.

            Ο J. Skedrosεξετάζει τη θεολογική σημασία του όρου «έργον» στο κατά Ιωάννης ευαγγέλιον, κάτω από το φως της περικοπής Ιω. 10,22-39, όπου ο Ιησούς αντιπαρατίθεται για τελευταία φορά κατά τη διάρκεια της επίγειας δράσης του με τους Ιουδαίους. Ο συγγραφέας προχωρεί σε μια ανάλυση του όρου στο Δ΄ ευαγγέλιο, η οποία αποδεικνύει ότι ο όρος απαιτεί συγκεκριμένη θεολογική σημασία που προσδιορίζει τις σχέσεις του Ιησού προς τον Θεό-Πατέρα. Η χρήση του όρου σχετίζεται με την πίστη της ιωάννειας κοινότητας στον Ιησού ως υιό του Θεού.

            Ακολουθούν οι βιβλιοκρισίες του τεύχους.

Δελτίο Βιβλικών Μελετών, τόμ. 12, Ιούνιος - Δεκέμβριος 1992, έτ. 22, σσ. 78

            Το τεύχος Ιουνίου – Δεκεμβρίου 1992 του Δελτίου Βιβλικών Μελετών περιέχει πέντε (5) άρθρα.

            Ο Σ. Αγουρίδης προχωρεί σε μια αναλυτική εξήγηση της περικοπής Γαλ. 2, 11-21, στην οποία περιγράφεται το επεισόδιο μεταξύ των αποστόλων Πέτρου και Παύλου στην Αντιόχεια. Ο συγγραφέας καταπιάνεται με όλα σχεδόν τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν την περικοπή, όπως αυτή των σχέσεων μεταξύ των δύο αποστόλων, το πρόβλημα μεταξύ των σχέσεων μεταξύ των ιουδαϊζόντων και των εξ εθνών χριστιανών, τη διδασκαλία του Παύλου για την πίστη και τα έργα, αλλά και με την ερμηνεία κάθε στίχου ξεχωριστά.

            Ο Β. Νικόπουλος εξετάζει την νομική έννοια του αρραβώνα στις επιστολές του απ. Παύλου. Την έννοια αυτή την χρησιμοποίησε ο απόστολος προκειμένου να επιβεβαιώσει την κατάρτιση της συμφωνίας του Θεού με τον άνθρωπο για την σωτηρία του τελευταίου. Στο πλαίσιο αυτό της ανάλυσης της κατ’ αναλογίας εφαρμογής του αρραβώνα από τον Παύλο στο σωτηριολογικό πεδίο, ο συγγραφέας εξετάζει όλες τις περιπτώσεις όπου ο Παύλος κάνει χρήση της συγκεκριμένης έννοιας.

            Ο D. Adamo παρουσιάζει την έννοια της οικουμενικότητας στο βιβλίο του Ιωνά. Ο συγγραφές αρχικά παρουσιάζει το πόσο έντονη ήταν η πάλη μεταξύ ιουδαϊκής αποκλειστικότητας και οικουμενισμού μέσα στο Ιουδαϊσμό από την εποχή του Έσδρα – Νεεμία και ύστερα. Στη συνέχεια εξετάζει το ποιος είναι ο συγγραφέας της προφητείας του Ιωνά και το πότε γράφτηκε. Ακολουθεί η ανάλυση του σκοπού για τον οποίο γράφτηκε το συγκεκριμένο κείμενο και το νόημα του μηνύματός του και τονίζεται πως όποια ερμηνεία και αν χρησιμοποιηθεί για την κατανόηση του βιβλίου του Ιωνά, η έννοια της αγάπης του Θεού αναδύεται σε αυτό απεριόριστη, αρκετά ευρεία και βαθειά, ώστε να περιλάβει και τα έθνη που μισούσε ο Ισραήλ, προβάλλοντας έτσι έναν σημαντικό και πρωτόγνωρο οικουμενισμό.

            Ο Σ. Τσιτσίγκος εξετάζει με συντομία το περιεχόμενο του έργου των Επτά Διακόνων και υποστηρίζει ότι η εκλογή τους για τη φροντίδα των κοινών συσσιτίων πρέπει να θεωρηθεί ως έργο όλως παροδικό και πρόσκαιρο προς υποβοήθηση των αποστόλων και όχι ως κάποιο μόνιμο και ειδικό εκκλησιαστικό αξίωμα.

            Ο Ι. Καραβιδόπουλος παρουσιάζει συνοπτικά ορισμένες από τις αντιτιθέμενες απόψεις διαφόρων ερευνητών σχετικά με το απόκρυφο Ευαγγέλιο Πέτρου. Οι απόψεις αυτές αφορούν τη σχέση του κειμένου με τα κανονικά Ευαγγέλια, το δοκητικό ή μη χαρακτήρα του Ευαγγελίου και τον τον τόπο και τον χρόνο συγγραφής του κειμένου.

            Ακολουθούν οι βιβλιοκρισίες του τεύχους.

Δελτίο Βιβλικών Μελετών, τόμ. 13, Ιανουάριος – Ιούλιος 1993, έτ. 23, σσ. 72

            Το τεύχος Ιανουαρίου – Ιουλίου 1993 του Δελτίου Βιβλικών Μελετών περιέχει τέσσερα (4) άρθρα.

            Ο Σ. Αγουρίδης με το άρθρο του προσφέρει μια συμβολή στη συζήτηση σχετικά με τον εκσυγχρονισμό του κηρύγματος του ευαγγελίου, της θεολογίας και της Εκκλησίας. Σκοπός του συγγραφέας είναι να παρουσιάσει ότι η διαδικασία του εκσυγχρονισμού και της ανανέωσης είχε ήδη αρχίσει μέσα στην Εκκλησία από την εποχή που γράφτηκαν τα Ευαγγέλια. Από την σκοπιά αυτή εξετάζει το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο. Ο στόχος του Αγουρίδη είναι να δείξει με ποιον τρόπο ο ευαγγελιστής Ματθαίος συνδέει στο ευαγγέλιό του την παράδοση του Ιησού προς τις ανάγκες της σύγχρονής του εκκλησίας.

            Ο R. Pennaεξετάζει τη σημασία του Νόμου και της ελευθερίας στη σκέψη του απ. Παύλου. Στο πλαίσιο αυτό αρχικά ξεκινά την ανάλυσή του με τον προσδιορισμό της κριτικής του Παύλου στο Νόμο και την ανεύρεση των κινήτρων του για αυτήν τη κριτική. Στη συνέχεια εξετάζει την αντίληψη του Παύλου περί ελευθερίας, προκειμένου και να συμπεράνει ορισμένα πράγματα σχετικά με το παράδοξο των παρόμοιων προς το Νόμο υποχρεώσεων που επιβάλλει αυτή η υιοθέτηση της χριστιανικής ελευθερίας.

            Ο O. Alana αναφέρεται στους κρυφούς ακολούθους – μαθητές του Ιησού, οι οποίοι υποθέτει ότι αποτελούσαν μια τρίτη ομάδα μαθητών του Ιησού, πέρα από τους δώδεκα και τους υπόλοιπους φανερούς υποστηρικτές – μαθητές του. Τέλος, ο συγγραφέας υποστηρίζει τη θέση, την οποία και αναλύει με συντομία, ότι αυτοί οι μαθητές είχαν ένα καθοριστικό ρόλο στο λειτούργημα του Ιησού.

            Θέση τελευταίου άρθρου έχει ένα απόσπασμα από το βιβλίο της θεολόγου και ψυχολόγου H. Wolff, JesusderMann, 1988. Εδώ δημοσιεύεται σε ελληνική μετάφραση το κεφάλαιο περί της Συλλογιστικής Σκιάς, προκειμένου να δοθεί στο ελληνικό κοινό μια γεύση της μεθόδου προσέγγισης, δηλαδή της ψυχολογίας του βάθους σύμφωνα με τις ψυχολογικές αρχές του K. Jung, προς τη ζωή του Ιησού ως ανθρώπου.

            Ακολουθούν οι βιβλιοκρισίες του τεύχους.